ဘာမ်ားထူးလို႔ဆန္းလို႔လဲ

ဘာမ်ားထူးလို႔ဆန္းလို႔လဲ

***********************

တိုက္ႀကီးကားႀကီးနဲ႔ သူေဌးႀကီးဘ၀လည္း မဆန္းပါဘူး၊ သိပ္အထင္ႀကီးစရာေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ပညာတတ္ပါရဂူႀကီးဘ၀၊ ရွင္ဘုရင္ႀကီးဘ၀စတဲ့ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားၾကြယ္၀ခ်မ္းသာတဲ့ ဘ၀ေတြအားလံုး ဘာမွမဆန္းပါဘူး၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဒီဘ၀ေတြအားလံုး ကိုယ္ျဖစ္ဖူးပါတယ္၊ ဒီထက္အဆေပါင္းမ်ားစြာသာလြန္တဲ့ ဘ၀ေတြေတာင္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။

ဒီလူ႔စည္းစိမ္ဆိုတာ ဘာမွေျပာပေလာက္တာ မဟုတ္ပါဘူး၊ နတ္စည္းစိမ္၊ သိၾကားစည္းစိမ္၊ ျဗဟၼာစည္းစိမ္ဆိုတာ လူ႔စည္းစိမ္ထက္ အဆေပါင္းကုေဋကုဋာသာပါတယ္၊ အဲဒီစည္းစိမ္ေတြအားလံုး ကိုယ္ခံစားခဲ့ဖူးပါတယ္။

လူ႔ျပည္က စၾကာမင္းစည္းစိမ္၊ နတ္ျပည္က သိၾကာမင္းစည္းစိမ္၊ ျဗဟၼာ့ျပည္က ျဗဟၼာမင္းစည္းစိမ္၊ တစ္ဆင့္နဲ႔ တစ္ဆင့္ အတိုင္းအဆမရွိ ကြာျခားပါတယ္၊ ဒီစည္းစိမ္မ်ိဳးကို မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ခံစားဖူးပါတယ္၊ ဒီေလာက္ရွည္လ်ားလွတဲ့ သံသရာခရီးထဲမွာ ကိုယ္မခံစားဖူးတဲ့ စည္းစိမ္ရယ္လို႔ ဘာတစ္ခုမွ မက်န္ပါဘူး။

ဒီေတာ့ ဘာမွမေျပာပေလာက္တဲ့ လူ႔ဘ၀လူ႔စည္းစိမ္ အေသးအႏုပ္ေလးကို သိပ္ၿပီးခင္တြယ္မေနစမ္းပါနဲ႔၊ ဒီအတြက္နဲ႔ သိပ္ၿပီးအကုသိုလ္ေတြ အျဖစ္မခံပါနဲ႔၊ ဒီအတြက္နဲ႔ သိပ္ၿပီးအခ်ိန္ေတြ အကုန္မခံပါနဲ႔။

သံုးဆယ္တစ္ဘံု သံသရာနဲ႔ၿခံဳၾကည့္လိုက္ရင္ ဒီလူ႔ဘ၀လူ႔စည္းစိမ္ဆိုတာ ဘာမွမဆန္းဘူးလို႔သာ မွတ္လိုက္ပါ၊ ဒီလူ႔ဘ၀လူ႔စည္းစိမ္ေလးအတြက္ ရွာေဖြတည္ေဆာက္ေနရတာနဲ႔ မိမိရရွိထားတဲ့ လူ႔ဘ၀ေနထိုင္ခြင့္ အႏွစ္ေလးငါးေျခာက္ဆယ္ေလးကုန္သြားရတာ ႏွေျမာဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ။

ဘာပင္ႀကီးေအာက္ကရလာတဲ့ ဘာသီးႀကီးကို ဘာဓားႀကီးနဲ႔ခြဲၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘာမွလည္းမဟုတ္ပါဘူးဆိုတာလို တစ္ဘ၀ေနထိုင္ခြင့္ကုန္သြားလို႔ ေနာက္ဆံုးစာရင္းခ်ဳပ္လိုက္ေတာ့ ဘာမွလည္း သိပ္မဟုတ္ပါဘူး၊ အိမ္မက္ကႏိုးလာလို႔ ျပန္စဥ္းစားမိတိုင္း အိမ္မက္ထဲက အေၾကာင္းေတြလိုပါပဲ။

သူေဌးမေလးတစ္ေယာက္က ေျပာတယ္၊ “ၿပီးေတာ့လည္း ၿပီးတာပါပဲ အရွင္ဘုရားရယ္၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး” တဲ့။ ။

အရွင္သံ၀ရာလကၤာရ

(ဓမၼပိယဆရာေတာ္)

၂၀၀၂၊ ၂၀၀၃ အေကာက္ခြန္ဂ်ာနယ္

bwar99.blogspot.com