သာသနာျပဳ
========
သာသနာ ဆိုတာ ဆံုးမစကားလို႔ အဓိပၸါယ္ရတယ္။ ဗုဒၶသာသနာဆိုေတာ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အဆံုးအမစကားေပါ့။
သာသနာျပဳတယ္ဆိုေတာ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕အဆံုးအမေတြ တည္ေအာင္ႀကိဳးစားတာလို႕ အဓိပၸါယ္ရတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အဆံုးအမစကားေတြမွာ သတၱဝါေတြကို မိမိရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာသားကို ခ်စ္သလိုမ်ိဳး ခ်စ္ရမယ္လို႔ ေမတၱသုတ္မွာ ေဟာထားတယ္။
မဟာရာဟုေလာဝါဒသုတ္မွာ သူတစ္ပါးကိုဖ်က္စီးလိုတဲ့ ဗ်ာပါဒ ေဖ်ာက္နည္းေဟာထားတယ္။ ေမတၱာပြားတဲ့။
သူတစ္ပါးကို ညွဥ္းဆဲလိုတဲ့ ယုတ္မာတဲ့စိတ္ထားကို ပယ္ဖို႔ သနားေပးတဲ့ ကရုဏာပြားတဲ့။
မနာလိုလို႔ မေပ်ာ္ႏိုင္ျဖစ္ေနရင္ သူတစ္ပါးေအာင္ျမင္မႈကို ဝမ္းသာေပးႏိုင္တဲ့ မုဒိတာပြားပါလို႔ ေဟာေတာ္မူခဲ့တယ္။
ထစ္ကနဲရွိ သူမ်ားကို ထိခိုက္ခ်င္ စိတ္ဆိုးခ်င္တာကို ထိန္းဖို႔ လ်စ္လ်ဴရႈေန ဥေပကၡာပြားတဲ့။
မာနမတက္ဖို႔ အနိစၥသညာ ပြားေပးတဲ့။ မၿမဲျခင္းကိုသံုးသပ္မိသူတိုင္း မေထာင္လႊားေတာ့ဘူး။
ဒါအေျခခံ အဆံုးအမေတြပဲရွိေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခက္ေနတာက သာသနာျပဳေနပါတယ္ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ဒီအေျခခံအဆံုးအမေလးေတြကို ဘုရားဘယ္လိုေဟာထားတယ္ဆိုတာေလး ကိုေတာင္ မသိၾကဘူး။
သာသနာျပဳစကားတြင္တြင္ေျပာၿပီး ေမတၱာတစ္စက္မွမရွိ။ လူေတြကိုနားလွည့္ပါးရိုက္ ဂုတ္ေသြးစုပ္။ သူအက်ိဳးမရွိရင္ဘာမွမလုပ္။ သူ႔အတြက္မက်န္ရင္ မ်က္ႏွာပ်က္။ ေဘးလူေတြကို သာသနာစိတ္မရွိဘူးတို႔ ဘာတို႔ ေျပာၿပီးမဲ။ သူကိုယ္တိုင္ကိုက အရိုင္းတံုးႀကီး။ သာသနာဆိုတဲ့ စကားလံုးကိုေတာင္ အဓိပၸါယ္ေတာင္မသိတဲ့သူက အသံက်ယ္က်ယ္ဟစ္။ သာသနာပ်က္စီးရင္ ဘယ္သူေၾကာင့္မွ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ေၾကာင့္ပဲ။
သူမ်ားဘာသာေတြ သာသနာျပဳတာ လူကိုအေျခခံတယ္။ ပညာခ်ိဳ႕သူကို ပညာေပးတယ္။ ထမင္းငတ္သူကို ထမင္းေကြ်းတယ္။ ေနစရာမရွိရင္ ေနစရာေပးတယ္။ ဝတ္စရာမရွိရင္ ဝတ္စရာေပးတယ္။
ဒီကသာသနာျပဳေတြကေတာ့ နင္တို႔ကိုဘာလုပ္ေပးမယ္ ရြာကဘယ္ေလာက္ထည့္။ နင္တို႔ေဒသ သာသနာထြန္းကားဖို႔ ငါအပင္ပန္းခံေနရတာ ဆရာကန္ေတာ့ေၾကး ဘယ္ေလာက္လွဴ။ ငါကေရသန္႔နဲ႔မွခ်ိဳးတာ ေရသန္႔ရွာဝယ္ေပး။
ႀကီးမားလွေသာ ေမတၱာတရားပါေပပဲ။ လူေတြလည္းအဲဒီ သာသနာျပဳေတြရဲ႕ အရိပ္ကိုခိုမိၿပီး ဖြပ္သထက္မြဲ။ ဘာသာေရးမႈိင္းေတြမိ။ အျမင္ေတြပိတ္ကုန္။ ေအးခ်မ္းမႈမရ။ ပူေလာင္မႈေတြ အျပစ္တင္မႈေတြပဲရ။ လူေတြအေတာ္သနားစရာေကာင္းပါတယ္။
အဲဒီသာသနာျပဳေတြက ၿမိဳ႕ႀကီးမွေနခ်င္တာ။ ထင္ေပၚတဲ့ေနရာမွာမွ ကမၸည္းတပ္လွဴခ်င္တာ။ လမ္းေကာင္းမွသြားလွဴခ်င္တာ။ ျပည့္စံုေနမွ လွဴပါရေစျဖစ္တာ။
ေရမရွိတဲ့ေနရာ ေရရေအာင္ မလုပ္ေပးခ်င္ဘူး။ လမ္းမရွိတဲ့ေနရာ လမ္းမေဖာက္ေပးခ်င္ဘူး။ ေရကန္အသင့္ ၾကာအသင့္မွ သြားၾကစို႔ အေပ်ာ္ခရီးပဲ။ အဲဒီေနရာလွဴမွ အက်ိဳးေတြ ပိုမ်ားသလိုလို။
ဗမာျပည္မတိုးတက္တာ အဲဒီက်ပ္မျပည့္တဲ့ အေတြးအေခၚပညာရွင္ေတြေၾကာင့္ပဲ။
ဘုရားရွင္ရဲ႕အဆံုးအမ တစ္ခုေလးပဲ ျပည့္ုျပည့္ဝဝ က်င့္ၾကည့္ပါ။ ေအးခ်မ္းမႈ သာယာမႈေတြခ်ည္းပဲ ေတြ႕ရမွာပါ။
သာသနာျပဳစံကေတာ့ အဲဒီေဒသ ေအးခ်မ္းသလား ေပ်ာ္ရႊင္ၾကသလား အခ်င္းခ်င္းခ်စ္ၾကသလား။ ဒါပဲၾကည့္။ အဲဒါေတြ ျပည့္စံုရင္ အဲဒီေဒသ သာသနာတည္ေနတာပါပဲ။
မဟုတ္ရင္ေတာ့ သာသနာပ်က္ေနတာပါပဲ။
စစ္မွန္ေသာသာသနာျပဳႏိုင္ၾကပါေစ။
ေမတၱာျဖင့္
အရွင္သုစိတၱ (ေမာ္ကြ်န္း)
credit - Ven Thuseikta
No comments:
Post a Comment