ဗုဒၶနည္းက် ေရစက္ခ်အမွ်ေဝနည္း”

ဗုဒၶနည္းက် ေရစက္ခ်အမွ်ေဝနည္း” 
••••••••••••••••••••••••••••••
ေမး။ ။ ဘုရားအလိုက် အမွ်ေပးေ၀နည္းကိုလည္း 
တင္ျပေပးပါဘုရား။

ေျဖ။ ။ ပထမဦးဆံုးအေနနဲ႔ ေရစက္ခ်ျခင္းအေၾကာင္းကုိ
က်မ္းဂန္မ်ားတြင္ လာရွိတာကုိ ေဖာ္ျပေပးပါမယ္။
က်မ္းဂန္မ်ားတြင္ အလွဴရွင္မွ အလွဴခံလက္ထဲသုိ႔
ေရစက္သြန္းခ်လွဴလုိက္ၿပီး အလွဴခံပုဂၢိဳလ္သည္
အလွဴေရစက္ကုိ လက္ျဖင့္ခံယူကာမွ်ျဖင့္
အလွဴဝတၳဳ သက္ရွိသက္မဲ့အရာအားလံုး
အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ပုိင္ဆုိင္သြားပါတယ္။
(ဝိ၊႒၊၃၊၄၁၆)

ဗိမၺိသာရမင္း ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္းေရစက္ခ်ပြဲျပဳလုပ္စဥ္က
(၁)။ အလွဴေရစက္ကုိ ေရႊကရားတြင္ထည့္ထားသည္။
(၂)။ ေမႊးႀကိဳင္ေသာပန္းနံ႔သာ ထံုမႊမ္းထားသည္။
(၃)။ အလွဴေရစက္သည္ ျမအဆင္းကဲ့သုိ႔
ၾကည္လင္သန္႔ရွင္းေနသည္။
(၄)။ အလွဴေရစက္ကုိ ဗုဒၶရဲ႕လက္ထဲသုိ႔
ေလာင္းခ်လွဴဒါန္းသည္။
(ဗုဒၶဝင္အ႒ကထာ၊ ၂၅)

အထက္ပါေရစက္ခ်ပံုကုိေထာက္ဆ၍ သာမန္ပုဂၢိဳလ္မ်ားအား
လွဴဒါန္းမည္ဆုိပါက ေရစက္ ကုိ ေရေကာင္း ေရသန္႔ျဖင့္
စီမံပါ။ဘုရားအစရွိေသာ သံဃာေတာ္မ်ားအား
လွဴဒါန္းေရစက္ခ်မည္ဆုိပါက သကၠစၥဒါန
အေထာက္အပံ့ ျဖစ္ေအာင္ ေရထဲတြင္
ေမႊးႀကိဳင္ေသာ နံ႔သာထည့္ထားပါ။

တစ္ခါ ေရစက္ခြက္စီမံပံုနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး
က်မ္းဂန္မ်ားတြင္ ေဖာ္ျပရာမွာ အနာထပိဏ္သူေဌး
ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းလွဴေသာ အခါ၊ ေဒဝါနံပိယတိႆမင္း
မဟာေမဃဝန္ဥယ်ာဥ္ လွဴေသာအခါတုိ႔တြင္
အလွဴေရစက္ကုိ ေရႊကရား၌ ထည့္ထားၿပီး
ေရစက္သြန္းခ်ၾကပါတယ္။
(ဇာ၊႒၊၁၊ ၁ဝ၉။ ဝိ၊႒၊၁၊၆ဝ)

ေက်ာင္းစေသာ ထာဝရ၀တၳဳေရစက္ခ်ရာတြင္
ေရစက္ခြက္မထားဘဲ ဘုရားရဟႏၲာလက္ထဲ၌သာ
ေရစက္ သြန္းခ်ေၾကာင္း မွတ္သားရပါတယ္။
ဆြမ္းကပ္လွဴဒါန္းရာတြင္ ေရစက္ခ်ရာ၌
ဗုဒၶရဲ႕သပိတ္၊ ဗုဒၶမပါက မေထရ္ႀကီး မ်ားရဲ႕သပိတ္ထဲသုိ႔
အလွဴေရစက္သြန္းခ်လွဴဒါန္းၾကပါတယ္။
(ဓမၼ၊႒၊ စူဠပန္၀တၳဳ)

ဗုဒၶ၏ရုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္မ်ားေပၚလာခ်ိန္တြင္
ရုပ္ပြားေတာ္နဲ႔တကြ သံဃာေတာ္မ်ား
ဆြမ္းလွဴဒါန္းေသာအခါ ရုပ္ပြားေတာ္ေစတီေတာ္ကုိ
ရည္စူး၍ ေရစက္ခံသပိတ္တုိ႔ကုိ ေရွ႕၌ထားၾကပါတယ္။
(ဝိ၊႒၊၃၊၄၂၄။ ဝိ၊သဂၤဟ၊၂၅၅။ ကခၤါဋီကာသစ္၊၂၉၈)

တဖန္ ေရစက္ခ်ပံုအေနအထားနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး
ဗိမၺိသာရမင္း၊ အနာထပိဏ္သူေဌးတုိ႔သည္
ေရႊကရားျဖင့္ ေရစက္ခ်ေသာအခါ တံစက္ၿမိတ္မွ
ေရက်သလုိ ေရကုိတျဖည္းျဖည္းခ်င္း
ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ဗုဒၶလက္ေတာ္သုိ႔ သြန္းေလာင္းၾကပါတယ္။

အလွဴဒါနျပဳလုပ္ရာတြင္ ေရစက္ခ်ရျခင္းအေၾကာင္းမွာ-
(၁)။ အလွဴဝတၳဳကိုယ္စားျပဳ၍ အလွဴခံလက္ထဲသုိ႔
အပ္ႏွင္းရန္အက်ိဳးငွာ အလွဴဒါနေျမာက္ေၾကာင္းျပရန္
ေရစက္ခ်တာပါ။
(၂)။ ေရစက္ခ်ေသာအခါ အလွဴခံကလက္ျဖင့္
ခံယူလုိက္သျဖင့္ အလွဴ၀တၳဳအားလံုး အလွဴခံ
ပုိင္ဆုိင္သြားသျဖင့္ မည္သူမွ်ျပန္ယူသိမ္းပုိင္ခြင့္
မရွိေအာင္ ေရစက္ခ်လွဴဒါန္းရျခင္း ျဖစ္ေပတယ္။

သာဓကအားျဖင့္ ေဝႆႏၲရာမင္းသည္ သားေတာ္၊
သမီးေတာ္တုိ႔ကုိ ေရစက္ခ်လွဴဒါန္းလုိက္ေသာေၾကာင့္
ဘုိးေတာ္မင္းသည္ သူ႔ေျမးမ်ားကုိ ပုဏၰားထံမွ
အာဏာျဖင့္ သိမ္းယူမရသလုိ ေျမးျဖစ္သူမ်ားကလည္း
ဘုိးေတာ္မင္း ေခၚတုိင္း သြားလုိ႔မရေတာ့ေခ်။
ဒါေၾကာင့္ အဘုိးျဖစ္သူမင္းက
ေျမးေတာ္မ်ားကုိ ပုဏၰားထံမွ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္
ေရႊပိႆာ(၁ဝဝဝ)နဲ႔ ဝယ္ယူလုိက္ရပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အလွဴဒါနျပဳလုပ္တုိင္း အနည္းဆံုး
စိတ္ထဲကေန ဆုေတာင္းျခင္း၊
ေရစက္ခ်အမွ်ေဝျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ၾကဖုိ႔
လုိအပ္ပါတယ္။ ဆက္လက္၍ ေရစက္ခ်အမွ်ေဝျခင္းနဲ႔
ပတ္သတ္ၿပီး ဦးဇင္းတုိ႔ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ
ေသခ်ာက်နစြာ မသိၾကတာေၾကာင့္
ဦးဇင္းဖတ္မွတ္ေလ့လာဖူးသမွ် ေရးေပးပါဦးမယ္။

“အမွ်ေဝျခင္း” ကုိ “ပတၱိဒါန” လုိ႔ေခၚၿပီး၊
“သာဓုေခၚျခင္း” ကုိ “ပတၱာႏုေမာဒန” လုိ႔ ေခၚပါတယ္။
ပတၱိဆုိတာ ကုသိုလ္ရွင္က မိမိပုိင္ေသာကုသိုလ္ကုိ
သူတစ္ပါးအား ေပးေဝရာတြင္ ခံယူရရွိမည့္
သာဓုေခၚဆုိသူထံ ေပးေဝေသာ ကုသုိလ္ကုိ ေျပာတာပါ။
ထုိသုိ႔ကုသုိလ္ေပးေဝရာတြင္ တစ္စိတ္တစ္ပုိင္းကုိ
ေပးတာမဟုတ္ အညီအမွ်ရရွိေအာင္ ေပးပါတယ္။

ဥပမာ-ကုသုိလ္ရွင္က တစ္ပိႆာကုသုိလ္ရရင္
သူရသေလာက္ တစ္ပိႆာလံုးကုိ ေပးေဝလုိက္တာပါ။
ဒါေၾကာင့္ ပတၱိ-ကုသုိလ္အမွ်ကုိ ဒါန-ေပးျခင္း၊ ေဝျခင္း။
“ပတၱိဒါန-အမွ်ေဝျခင္း” လုိ႔ ေခၚဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ပတၱာႏုေမာဒန-ပတၱိ-အႏုေမာဒန၊
ပတၱိ-ကုသုိလ္အမွ်ကုိ၊
အႏုေမာဒန-ဝမ္းေျမာက္စြာသာဓုေခၚဆုိျခင္းလုိ႔
အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။

ပတၱိဒါန အမွ်ေဝရာတြင္ မိဘဆရာသမား၊ေဆြမ်ိဳးတုိ႔အား
အမွ်ေဝျခင္းကုိ “ၾသဓိသအမွ်ေဝျခင္း”၊
အလံုးစုံေသာ သတၱဝါတုိ႔အား အမွ်ေဝျခင္းကုိ
“အေနာဓိသအမွ်ေဝျခင္း” ဟု ေခၚဆုိေၾကာင္း
က်မ္းဂန္မွာ လာရွိပါတယ္။
(အဘိ၊႒၊၁၊ ၂၀၂)

ထုိသုိ႔ကုသုိလ္အမွ်ေဝရာတြင္ ကုသုိလ္ရဲ႕အက်ိဳးကုိပါ
ေဝရာေရာက္သြားေသာေၾကာင့္ ဆြမ္းအလွဴဒါန
အမွ်ေဝေသာအခါ သာဓုေခၚဆုိသူဟာ
ဆြမ္းဒါနကုသုိလ္ရသလုိ အလွဴရွင္ရဲ႕
ဆြမ္းအက်ိဳးငါးပါးကုိလည္း ရရွိသြားပါတယ္။

သူတစ္ပါးက အမွ်ေဝလုိက္ေသာ “ဒါနကုသုိလ္၊
သီလ၊ ေဝယ်ာဝစၥ၊ ဓမၼႆဝန၊ ဓမၼေဒသနာကုသုိလ္”
စသည္ တုိ႔ကုိလည္း ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းစြာ သာဓုေခၚဆုိပါက
“ပတၱာႏုေမာဒနကုသုိလ္” ျဖစ္ပါတယ္။
သူတစ္ပါးက အမွ်မေဝတဲ့ေကာင္းမႈကုိလည္း မိမိက
သာဓုေခၚဆုိပါက ပတၱာႏုေမာဒနကုသုိလ္မရေပမဲ့
အႏုေမာဒနကုသုိလ္ ရျခင္းေၾကာင့္ သူတစ္ပါးေကာင္းမႈကုိ
ေတြ႕ျမင္ပါက ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္ေပးမယ္ဆုိရင္
မုဒိတာဘာဝနာကုသုိလ္နဲ႔ နည္းတူ အႏုေမာဒနာအက်ဳိး
ရရွိပါတယ္။ ထုိကုသုိလ္ေၾကာင့္ မ်က္ေမွာက္ဘဝတြင္
လူခ်စ္လူခင္ေပါျခင္းအက်ိဳးရသလုိ တမလြန္တုိ႔မွာလည္း
ခံတြင္းမွ ၾကာညိဳနံ႔သင္းျခင္း အက်ိဳးမ်ား ရရွိပါေပတယ္။

ပတၱိဒါန၊ ပတၱာႏုေမာဒနကုသိုလ္သည္
ဒါနကုသိုလ္တစ္ခုသာ အက်ံဳးဝင္သည္မဟုတ္
သီလ၊ ေဝယ်ာဝစၥ၊ ဓမၼႆဝန၊ ဓမၼေဒသနာ၊ စာခ်၊
စာသင္၊ က်မ္းျပဳကုသုိလ္မ်ားတြင္လည္း အက်ံဳးဝင္တာမုိ႔
ထုိကုသုိလ္မ်ားကုိလည္း အမွ်ေဝ၊ သာဓုေခၚ၊ ဝမ္းေျမာက္ျခင္း
အႏုေမာဒနာမ်ား ျပဳလုပ္ေပးပါက အက်ိဳးမ်ားစြာ ရရွိပါတယ္။

သာဓကအေနနဲ႔ေဖာ္ျပေပးရမယ္ဆုိရင္ မင္းတုန္းမင္း
လက္ထက္ အလံုဂုိဏ္းအုပ္ ေက်ာကၠာေတာင္ဖီလာ
ဆရာေတာ္သည္ ေရႊတိဂံုဘုရားသြားဖူးတဲ့အခါ
လမ္းတြင္ နတ္လူသာဓုေခၚေစေသာ္
ဆုိင္းဘုတ္ေတြ႕တုိင္း သာဓုေခၚဆုိသလုိ၊
ဆုိင္းဘုတ္မရွိတဲ့ ေကာင္းမႈလုပ္ထားတဲ့ အေဆာက္အဦးမ်ား
ေတြ႕ရင္လည္း သာဓုေခၚဝမ္းေျမာက္ျခင္းမ်ား
ျပဳလုပ္ျခင္းေၾကာင့္ ပတၱာႏုေမာဒန၊ အႏုေမာဒနာ
ကုသုိလ္ႏွစ္မ်ိဳးလံုး ဘုရားဖူးသြားရင္း
ယူေတာ္မူေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား
ဘုရားဖူးသြားရင္းျဖစ္ေစ၊ လမ္းသြားရင္းျဖစ္ေစ
ႀကံဳေတြ႕ရတဲ့ ေကာင္းမႈမ်ားကုိ ယူတတ္မယ္ဆုိရင္
ကုသုိလ္ခ်ည္းပဲမုိ႔ သတိထားယူတတ္ဖုိ႔ရန္
ေလ့က်င့္ေပးၾကပါေလ။

ဒါျပင္ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး က်မ္းစာေရးရင္
ခဲတံခြၽန္ေပးရေသာ ဦးနႏၵိယသည္ ဆရာေတာ္ႀကီးက
သကၤန္းစတဲ့ ပစၥည္းဝတၳဳမ်ားစြန္႔ႀကဲပါက မယူဘဲ၊
ေန႔စဥ္ ဆရာေတာ္ေရးသားေသာ က်မ္းျပဳရျခင္း
ပတၱိဒါနကုိပဲ ခံယူလုိပါတယ္လုိ႔ ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။
ထုိအခါ ဆရာေတာ္မွ “ေန႔စဥ္က်မ္းျပဳရေသာ
ေကာင္းမႈမ်ားကုိ ဦးနႏၵိယအား အမွ်ေဝေပးပါသည္”လုိ႔
မိန္႔ၾကားလွ်င္ ဦးနႏၵိယမွ သာဓုေခၚဆုိေတာ္မူပါေတာ့တယ္။
ဒါဟာလည္း မ်က္ေမွာက္တခဏတာ အသံုးျပဳရမဲ့
ပစၥည္းဝတၳဳမ်ားထက္ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္လံုးအတြက္
အေရးႀကီးေသာကုသုိလ္ကုိသာ အဓိကထားယူဖုိ႔
သင္ခန္းစာရရွိေစတာမုိ႔ က်င့္သံုးလုိက္နာၾကရပါမယ္။

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
“ပတၱာႏုေမာဒန-သာဓုေခၚဆုိရက်ိဳး”
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
ပတၱာႏုေမာဒန-သာဓုေခၚဆုိရက်ိဳးနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး
မ်က္ေမွာက္အက်ိဳး၊ တမလြန္အက်ိဳးေပးမ်ားကုိ
က်မ္းဂန္မ်ားမွ အနည္းငယ္ ေဖာ္ျပေပးပါဦးမယ္။
သာဓုေခၚဆုိလုိက္သည္နဲ႔ အက်ိဳးေပးမ်ားရရွိသြားရာ
အက်ိဳးေပးေစတနာေဇာ(၇)ခ်က္ ေဇာသြားရာတြင္
ထုိေဇာမ်ားထဲမွ
❖ပထမေဇာသည္ မ်က္ေမွာက္ဘ၀တြင္အက်ိဳးေပးသည္။
❖သတၱမေဇာသည္ ဒုတိယဘဝတြင္ အက်ိဳးေပးသည္။
❖အလယ္ေဇာငါးခ်က္သည္ တတိယဘဝမွစ၍
နိဗၺာန္ေရာက္တဲ့ထိ အက်ိဳးေပးသည္။

❖ပထမေဇာက မ်က္ေမွာက္ဘဝ အက်ိဳးေပးအရာတြင္
ခဏခ်က္ျခင္းအက်ိဳးေပးတာရွိသလုိ ႏွစ္၊ လၾကာမွ
အက်ိဳးေပးတာမ်ားလည္း ရွိပါတယ္။ လူနတ္ၿပိတၱာတုိ႔တြင္
“ပရဒတၱဳပဇီဝိကၿပိတၱာ”လုိ႔ေခၚတဲ့ ရည္ညႊန္းၿပီး နာမည္နဲ႔
အမွ်ေဝခံရတဲ့ ၿပိတၱာသာ အဲဒီၿပိတၱာက အမွ်သာဓုေခၚ
လုိက္တာနဲ႔ ခ်က္ျခင္းအက်ိဳးေပးရရွိပါတယ္။
က်န္တဲ့ လူ၊ နတ္၊ ေဝမာနိကၿပိတၱာ၊ ဝိနိပါတိက
အသူရာကယ္တုိ႔မွာ အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္မွ
ခဏခ်က္ျခင္း အက်ိဳးေပးရၾကပါတယ္။
မ်ားေသာအားျဖင့္ ေနာက္ေနာင္အခ်ိန္ၾကာမွသာ
အက်ိဳးေပးေတြ ရၾကတာပါ။

❖လူေတြသာဓုေခၚလုိ႔ အက်ိဳးေပးရရွိတာကုိ
မိမိတုိ႔ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြမွာ မသိရွိၾကတဲ့အတြက္
တခ်ိဳ႕က သာဓုေခၚတာ အက်ိဳးမရွိဘူးလုိ႔
ထင္ျမင္ယူဆေနၾကတာေတြ ရွိေနၾကတာမုိ႔
လူ႔ဘဝမွာပင္ အမွ်ကုသုိလ္သာဓုေခၚဆုိမႈေၾကာင့္
အက်ိဳးရရွိတာကုိ တင္ျပေပးပါဦးမယ္။

ေဂါတမဘုရားေလာင္းေတာ္ဟာ တစ္ခုေသာဘဝမွာ
“သခၤ”အမည္ရွိတဲ့ ကုန္သည္ႀကီးတစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
တစ္ေန႔ တပည့္မ်ားစြာနဲ႔ ကုန္ကူးသြားဖုိ႔ သေဘၤာဆိပ္
သြားရာ လမ္းတြင္ ဖိနပ္၊ ထီးမပါေသာ
ပေစၥကဗုဒၶါတစ္ပါးကုိ ျမင္ေတြ႕ရသျဖင့္ “ဖိနပ္၊ထီး”
လွဴဒါန္းခဲ့ၿပီး သမုဒၵရာကုိ ရြက္သေဘၤာစီးသြားၾကေလသည္။
လမ္းတြင္ မုန္တုိင္းေၾကာင့္ သေဘၤာျမဳပ္နစ္သြားရာ
ဘုရားေလာင္းနဲ႔အနီးေနတပည့္တုိ႔က သေဘၤာတုိင္ထိပ္
တတ္ၿပီး သမုဒၵရာထဲ ခုန္ခ်ၾကသည္။
က်န္တပည့္မ်ားကေတာ့ သေဘၤာနစ္ရင္း ေသဆံုး
သြားၾကေလသည္။ ဘုရားေလာင္းသည္ သမုဒၵရာထဲ
ေမ်ာပါေနခ်ိန္မွာ သီလေစာင့္ထိန္းရင္း
ေမ်ာလုိက္ေနေလသည္။

အဲဒီခ်ိန္မွာ မဏိေမခလာနတ္သမီးသည္ ဘုရားေလာင္းရဲ႕
ပေစၥကဗုဒၶါအရွင္ျမတ္ထံ ဖိနပ္ထီး လွဴဒါန္းခဲ့တဲ့
ဒါနေၾကာင့္ ကယ္တင္ရန္ ရတနာေလွႀကီးဖန္ဆင္း
ေရာက္ရွိလာေလသည္။

နတ္သမီးက ဘုရားေလာင္းကုိပဲ ကယ္တင္ၿပီး
တပည့္ျဖစ္သူကုိ မကယ္တယ္ဘဲ ထားေလရာ
ဘာေၾကာင့္ မကယ္တင္ရတာလဲလုိ႔ နတ္သမီးကုိ
ေမးရာ တပည့္ျဖစ္သူမွာ ကုသုိလ္မရွိလုိ႔
မကယ္တင္ေၾကာင္းသိလုိက္တာနဲ႔ ဘုရားေလာင္းမွ
သူ႔ကုသုိလ္ကုိ အမွ်ေဝေပးလုိက္သည္။
ထုိအခါ တပည့္ျဖစ္သူမွ “သာဓု”ေခၚဆုိလုိက္သည္နဲ႔
နတ္သမီးလည္း ကယ္တင္ေပးလုိက္ေလသည္။
ဒီဇာတ္ေၾကာင္းေလးကေတာ့ သာဓုေခၚဆုိျခင္းေၾကာင့္
ခဏခ်က္ျခင္း အက်ိဳးေပးရရွိေသာ လူ႔ဘံုအေၾကာင္းပါ။
(ဒသကနိပါတ္၊ သခၤဇာတ္)

တစ္ခါ နတ္တုိ႔ သာဓုေခၚဆုိမႈေၾကာင့္
အက်ဳိးေပးရရွိပံုကုိ အနည္းငယ္တင္ျပေပးပါဦးမယ္။
မစၦဳဒၵါနဇာတ္တြင္ ဘုရားေလာင္းသည္ ျမစ္ထဲ၌ရွိေသာ
ငါးတုိ႔အား ထမင္းမ်ားေကြၽးေမြးၿပီး အမွ်ေဝေသာအခါ
ျမစ္ေစာင့္နတ္သည္ သာဓုေခၚဆုိလုိက္သျဖင့္
ခ်က္ျခင္း စည္းစိမ္းခ်မ္းသာတုိးပြားသြားသည္။
ယခု ျမစ္ေစာင့္နတ္အက်ိဳးရရွိပံုကုိ ေထာက္ဆၾကည့္ၿပီး
က်န္တဲ့ ေဝမာနိကၿပိတၱာ၊ ဝိနိပါတိက အသူရာတုိ႔လည္း
ထုိနည္းတူ အက်ိဳးရရွိသည္ဟု မွတ္သားႏုိင္ပါၿပီ။

ဒါနေကာင္းမႈျပဳတဲ့အခါ အလွဴဝတၳဳဟာ
အလွဴရွင္လက္ကေန အလွဴခံပုဂၢိဳလ္လက္သုိ႔ ေရာက္ရင္
အလွဴ အထေျမာက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ နိဗၺာန္ကို
ဆုေတာင္းၿပီး ဒါနျပဳမွသာ မိမိဒါနဟာ “ပါရမီဒါန”
ျဖစ္ႏိုင္သျဖင့္ အနည္းဆံုး-
“ဣဒံ ေမ ပုညံ နိဗၺာနႆ ပစၥေယာ ေဟာတု”
လုိ႔ ဆုေတာင္းၿပီးအမွ်ေဝမွသာ “ပတၱိဒါန” ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အနည္းဆံုး “ဣဒံ ေမ ပုညဘာဂံ
သဗၺသတၱာနံ ေဒမ” လုိ႔ ဆုိၿပီး အမွ်ေဝကာ
ဒါနအလွဴကို အဆံုးသတ္ၾကစၿမဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆုေတာင္းျခင္း၊ အမွ်ေဝျခင္းတို႔မွာ ကိုယ္တိုင္ျပဳလုပ္ရမွာမုိ႔
တျခားတစ္ေယာက္အား ကိုယ္စားျပဳလုပ္ခုိင္းလုိ႔
မရဘူးဆုိတာလည္း သိထားဖုိ႔ လုိပါတယ္။
တခ်ိဳ႕က ကုိယ္စားလွဴခုိင္းၿပီး အမွ်ေဝလုိ႔မရဘူးလားဆုိၿပီး
ေမးတတ္လုိ႔ပါ။
ဆုေတာင္းတဲ့အခါမွာလည္း ဤသို႔လွဴဒါန္းရေသာ
အက်ိဳးအားေၾကာင့္ နိဗၺာန္မ်က္ေမွာက္ျပဳရပါလို၏လုိ႔
ဆုေတာင္းရမွာျဖစ္သလုိ၊
အမွ်ေဝတဲ့အခါမွာလည္း ဤေကာင္းမႈ၏ အဖို႔ဘာဂကို
သတၱဝါအားလံုး ရရွိၾကပါေစဟု စိတ္ေစတနာ
ေလးေလးနက္နက္နဲ႔ျပဳလုပ္မွသာ
ဘုရားအေလာင္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔လုိ ျဖစ္မွာပါ။

ျမတ္စြာဘုရားအေလာင္းေတာ္ ေဝႆႏၲရာမင္းႀကီးဘ၀မွာ
ဒါနျပဳတိုင္း ေရစက္ခ်၊ အမွ်ေဝေလ့ရွိပါတယ္။
အဲဒီလုိေရစက္ခ် အမွ်ေဝေပးမႈေၾကာင့္
မာရ္နတ္စစ္လာတိုက္ရာတြင္ ေဗာဓိပင္ႏွင့္
ေရႊပလႅင္ကိုရေရး (သဗၺညဳတဉာဏ္ ကိုရေရး)
အတြက္ ေဝႆႏၲရာဘဝတြင္ လွဴဒါန္းခဲ့ၿပီး
ေရစက္ခ်ခဲ့သည္ကို ဤမဟာပထ၀ီေျမႀကီး
အသိသက္ေသ ျဖစ္သည္ဟု သက္ေသျပဳတဲ့အတြက္
ပထဝီေျမႀကီးက သက္ေသခံခဲ့တာပါ။တကယ္လုိ႔
ေကာင္းမႈကုသုိလ္မ်ားမ်ား လုပ္ထားသူဟာ
ေသခါနီးမွာ မေကာင္းတဲ့အာရံုစြဲလမ္းမိလုိ႔
ငရဲသို႔ ေရာက္သြားလွ်င္ ယမမင္းက
သူ႕အား အမွ်ေဝ ေပးဖူးသလားလုိ႔
သတိေပးစကားေျပာၾကာတဲ့အခါ မိမိျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ကုသုိလ္၊
အမွ်ေဝေပးခဲ့တဲ့ကုသုိလ္တုိ႔ကုိ အမွတ္ရပါက
ငရဲမွ လြတ္ေျမာက္ၾကရပါတယ္။

✤အလွဴတစ္ခုျပဳလုပ္ရာတြင္ ဆုေတာင္းျခင္းမျပဳဘဲ၊
လွဴဒါန္းျခင္းမွာ ေပးကမ္းျခင္းသက္သက္သာျဖစ္လုိ႔
နိဗၺာန္ကို ဆုေတာင္းမွသာ ဒါနပါရမီ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္မုိ႔ ဒါနျပဳလုပ္ၾကသူတိုင္း
ဆုေတာင္းျခင္း၊ ေရစက္ခ်ျခင္းတုိ႔ကို
မျဖစ္မေန ျပဳလုပ္ၾကတာပါ။

ေရစက္ခ် အမွ်ေဝတယ္ဆုိတာ ဦးဇင္းတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာမွာပဲ
ရွိပါတယ္။ တျခားဘာသာေတြမွာ မရွိပါဘူး။
ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဦးဇင္းတုိ႔ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ဝါဒဟာ
အနတၱ-ငါပုိင္ဆုိတာမထားဘူးဆုိတဲ့ ဝါဒျဖစ္လုိ႔ပါ။
တျခားဘာသာ ေတြမွာက အတၱ-ငါပုိင္ပဲရွိတဲ့အတြက္
အမွ်ေဝျခင္းမ်ား မျပဳလုပ္ၾကပါဘူး။
ဦးဇင္းတုိ႔ ဝါဒက အနတၱဆုိေတာ့ ငါကုသုိလ္ရသလုိ၊
ငါကုသုိလ္ေၾကာင့္ ေကာင္းက်ိဳးခံစားသလုိ
အားလံုးလည္း ငါလုိပဲ ခံစားၾကရပါေစဆုိတဲ့
ေစတနာနဲ႔ အားလံုးအား တန္းတူေပးတဲ့
ေရစက္ခ်ျခင္းပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဘာျဖစ္လုိ႔
ေရစက္ခ်ရတာလဲ၊ အမွ်ေဝရတာလဲဆုိေတာ့
ငါတုိ႔ဝါဒဟာ အနတၱဝါဒ-ကုိယ္ပုိင္မထားဘဲ
အားလံုးကုိ တန္းတူရေစခ်င္တဲ့ ေစတနာရွိလုိ႔ပါ
လုိ႔ ေျဖရပါမယ္။

အဲဒီေတာ့ အမွ်ေဝတဲ့လူဟာ မိမိလုပ္တဲ့ ေကာင္းမႈဟာ
ေလွ်ာ့မသြားဘဲ ပုိလုိ႔သာ တုိးသြားတယ္ဆုိတာကုိ
လူတုိင္းသိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပုိမုိမွတ္မိေအာင္
ထပ္ဆင့္ေျပာျပေပးပါဦးမယ္။ မိမိအိမ္မွာ
ဖေယာင္တုိင္း တစ္တုိင္ မီးထြန္းထားတယ္ဆုိပါစုိ႔။
အဲဒီဖေယာင္တုိင္တစ္ခုတည္း ထြန္းထားတာဆုိေတာ့
ဖေယာင္တုိင္းထြန္းတဲ့ အိမ္မွာပဲ အလင္းေရာင္
အနည္းငယ္ရွိၿပီး က်န္တဲ့အိမ္ေတြမွာ အလင္းေရာင္
မရွိဘဲ တစ္ရြာလံုးျဖစ္ေစ၊ တစ္ၿမိဳ႕လံုးျဖစ္ေစ
ေမွာင္မည္းေနမွာပါ။ အဲဒီေတာ့ မိမိက
မိမိထြန္းထားတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္က မီးကုိ အားလံုး
လာေရာက္ထြန္းညိႇယူၾကပါလုိ႔ အမွ်ေဝသလုိ
အားလံုးကုိ ရွယ္ယာလုိက္ေပးလုိက္တဲ့အခါက်ေတာ့
တစ္ၿမိဳ႕လံုးျဖစ္ေစ၊ တစ္ရြာလံုးျဖစ္ေစ အလင္းေရာင္ေတြ
ေတာက္ပသြားပါတယ္။ အဲဒီလုိ မိမိက သူမ်ားအား
မိမိဖေယာင္းတုိင္မွ မီးကုိ ရွယ္ယာေပးလုိက္ေသာ္လည္း
မိမိပင္ရင္းဖေယာင္းတုိင္မွာ အလင္းေရာင္
ေလွ်ာ့နည္းမသြားတဲ့အျပင္ မိမိရွယ္ယာလုပ္ေပးလုိ႔
သူမ်ားေတြ အလင္းေရာင္းပါရရွိၿပီး အလင္းေရာင္မ်ား
ပုိမုိတုိးသြားသလုိ အမွ်ေဝတဲ့လူမွာလည္း အဲဒီလုိပဲ
ေကာင္းမႈေလွ်ာ့မသြားတဲ့အျပင္၊
ေကာင္းမႈေတြ ပုိမုိတုိးသြားပါတယ္။

မိမိျပဳလုပ္တဲ့ေကာင္းမႈကုိ ေရစက္ခြက္နဲ႔ အမွ်ေဝရန္
အခြင့္အခါမသင့္ပါက အေပၚကေျပာခဲ့တဲ့အတုိင္း
အာရံုျပဳရမဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကုိ
မိမိအာရံုျပဳၿပီး အမွ်ေဝေပးပါ။

မိမိအလွဴဒါနျပဳလုပ္ၿပီး အမွ်ေဝတာကုိ အမွ်ေဝတာ
မသိလုိက္သူေတြ၊ နတ္ျဗဟၼာေတြကုိ နတ္ေတြကေန
တဆင့္ ေျပာၾကားေပးပါတယ္။
“ဗုဒၶအပါဒါန္ပါဠိေတာ္ နဲ႔ အ႒ကထာ” တုိ႔မွာ
ဘုရားေလာင္းစၾကာမင္းႀကီး အလွဴဒါနျပဳလုပ္ၿပီး
အမွ်ေဝတာကုိ နတ္ေတြကတဆင့္ ေျပာၾကားေပးတယ္
လုိ႔ ေဖာ္ျပထားတာကုိ ေထာက္ဆၾကည့္ရင္
မိမိအမွ်ေဝတာကုိ နတ္ေတြကတဆင့္ သာဓုေခၚႏုိင္မဲ့
သတၱဝါ အားလံုးၾကားသိေအာင္ ေျပာဆုိေပးၾကပါလိမ့္မယ္။

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
“ၾကာညိဳနံ႔ ထြက္ျခင္း အက်ိဳးေပး”
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
❖တရားနာေသာအခါ ရုိေသစြာနာယူၿပီး
သာဓုေခၚဆုိမယ္ဆုိရင္ အဲဒီသူဟာ
ျဖစ္ေလရာဘ၀တုိ႔မွာ အာခံတြင္းမွ
ၾကာညိဳနံ႔ထြက္ျခင္းအက်ိဳးကုိ ရရွိပါတယ္။
သာဓကအေနအားျဖင့္ တင္ျပေပးရမယ္ဆုိရင္
ျမတ္ဗုဒၶလက္ထက္က သာဝတၳိၿမိဳ႕မွာေနထုိင္တဲ့
သူေဌးသမီးရဲ႕ ခင္ပြန္းတစ္ေယာက္ဟာ
သူ႔အာခံတြင္းကေန “ၾကာညိဳနံ႔ထြက္ျခင္းအက်ိဳးေပး”
ပါရွိလာပါတယ္။တစ္ေန႔မွာ ျမတ္ဗုဒၶတရားကုိ
နာၾကားရတဲ့အခါ သဒၶါတရားျဖစ္ သံေဝဂရၿပီး
ဇနီးဆီမွာ ခြင့္ျပဳခ်က္ ေတာင္းကာ ရဟန္းျပဳသြားခဲ့တယ္။

ဒီလုိနဲ႔ တစ္ေန႔ေသာအခါမွာ ေကာသလမင္းက
အဲဒီရဟန္းရဲ႕ ဇနီးေဟာင္းကုိျမင္ၿပီး ခင္ပြန္းမရွိဘူး
ဆုိတာနဲ႔ မိဖုရားေျမႇာက္လုိက္ပါတယ္။
ေကာသလမင္းႀကီးက မိဖုရားထံ
ၾကာပန္းမ်ားေပးတဲ့အခါ ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္ျဖစ္ၿပီး၊
ၾကာပန္းကုိ နမ္းရႈိက္ၾကည့္ေတာ့ သူ႔ခင္ပြန္းေဟာင္းရဲ႕
အာခံတြင္းနံ႔ကုိ သတိရကာ ငုိပါေတာ့တယ္။
ဒါနဲ႔ ေကာသလမင္းႀကီးက “ဘာလုိ႔ငုိတာလဲ”
ေမးတဲ့အခါ သူ႔ခင္ပြန္းေဟာင္းရဲ႕ အာခံတြင္းနံ႔ဟာ
ၾကာပန္းရနံ႔ထက္ ေမႊးႀကိဳင္တာကုိ သတိရလုိ႔
ငုိမိတာပါလုိ႔ ျပန္ေျပာပါတယ္။

ေကာသလမင္းဟာ မိဖုရားစကား မယံုတာနဲ႔
အဲဒီရဟန္းထံမွ ၾကာညိဳနံ႔ထြက္မထြက္
စမ္းသပ္ၾကည့္တဲ့အခါ အမွန္တကယ္ပဲလုိ႔
သိသြားၿပီးေနာက္ ျမတ္ဗုဒၶထံ ေမးျမန္းေလွ်ာက္
ထားၾကည့္တယ္။ျမတ္ဗုဒၶက…..
“ဒကာေတာ္မင္းႀကီး အဲဒီရဟန္းဟာ
ေရွးအတိတ္ဘဝတုန္းက တရားနာေသာအခါ ရုိေသစြာ
နာယူၿပီး သာဓုေခၚဆုိခဲ့တဲ့ ေကာင္းမႈကံေၾကာင့္
ယခုဘဝမွာ အာခံတြင္းက ၾကာညိဳနံ႔သင္းရျခင္းအက်ိဳး
ရရွိတာပါ” လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
(အံ၊႒၊၁၊၂၁)

ဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔ဟာ ကုိယ္ျပဳလုပ္တဲ့ကုသုိလ္ကုိလည္း
သတၱဝါအားလံုးအား အမွ်ေဝေပးၾကရမွာျဖစ္သလုိ
သူတစ္ပါးေပးေဝတဲ့ အမွ်ကုသုိလ္ကုိ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာနဲ႔
“သာဓု” ေခၚဆုိၾကရပါမယ္။ ဒါမွ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕
အလုိေတာ္က်ျဖစ္ၿပီး၊ဗုဒၶသာသနာတြင္း လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္ကာ
ဗုဒၶပြင့္ရက်ိဳးလည္း နပ္မွာပါ။ ဦးဇင္းကေတာ့ ညစဥ္ေမတၱာပုိ႔၊
ပရိတ္ရြတ္၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြား၊ တရားမွတ္ၿပီးခ်ိန္မွာ
ကုိယ္ျပဳတဲ့ ေကာင္းမႈ မွန္သမွ်ကုိလည္း
သတၱဝါအား လံုးအား အမွ်ေဝေပးတယ္။

ၿပီးရင္ ဘယ္သူက ဘယ္အခ်ိန္ အမွ်ေဝလည္းဆုိတာ
ေသခ်ာမသိရတဲ့အတြက္ တစ္ေန႔တာရဲ႕ အမ်ား
ေကာင္းမႈေတြ အမွ်ေဝေပးထားတာကုိလည္း
မွန္းဆသာဓု ေခၚဆုိေလ့ရွိပါတယ္။
ဒါကေတာ့ ဦးဇင္းရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္အယူအဆပါ။
စာဖတ္သူအားလံုး အသိဉာဏ္ဗဟုသုတမ်ား
တုိးပြားၿပီး လုိရာပန္းတုိင္ကုိ အျမန္
ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလ်က္…။ ။

-【အရွင္ေကာမလ ဆန္နီေနမင္း
(သာသနတကၠသီလ ဓမၼာစရိယ)】
B.A (Buddhism), M.A (သီရိလကၤာ)
Ph.D, Thesis (သီရိလကၤာ)]