"ဘဲ"ေက်ာင္းသမား
============
တစ္ခါတုန္းက ၿမိဳ႕တစ္ခုရဲ႕အနီးမွာ ေရကန္ႀကီးတစ္
ကန္ရိွတယ္၊ အဲဒီေရကန္ထဲမွာ ေတာထဲက ေတာဘဲ
ေတြလာၿပီး က်က္စားၾကတယ္။
တစ္ေန႔ ၿမိဳ႕ထဲက
အ႐ူးတစ္ေယာက္ကလည္း ကန္ေဘာင္ဘက္လမ္း
ေလွ်ာက္ထြက္အလာ၊ၿမိဳ႕သားလူလည္တစ္ေယာက္
ကလည္းကန္ဘက္လမ္းေလွ်ာက္ထြက္အလာ ကန္
ေဘာင္ေပၚမွာဆံုၾကတယ္။
ကန္ေဘာင္မွာဆံုၾကေတာ့
အ႐ူးက ကန္ထဲကဘဲေတြၾကည့္ၿပီးေတာ့ "ဟာဘဲေတြ
အေကာင္ကလည္းအႀကီးႀကီး။ အေရအတြက္က
လည္းမ်ားလိုက္တာ။ ဘယ္သူ႔ဘဲေတြပါလိမ့္လို႔"အဲ့
လိုထုတ္ေျပာလိုက္ေတာ့ ၿမိဳ႕သားကိုလူလည္က ဟာ
ဒီေကာင္လူ "အ"ပဲ။ ေတာဘဲ ေတာဘဲမွန္းမသိဘူး။
ဟန္က်ၿပီး ဒီေကာင္ေတာ့ ငါအခ်ဥ္ေဖာက္မွပဲဆိုၿပီး
အဲ့ဒီမွာ ၿမိဳ႕သားကိုလူလည္က "ေဟ့လူ အဲဒါက်ဳပ္
ဘဲေတြဗ်။ ခင္မ်ားသေဘာက်ေနလား။ သေဘာက်
ရင္လစဥ္စားမေနနဲ႔။ တစ္ေကာင္းတစ္က်ပ္နဲ႔ပဲေပး
အေကာင္ေရသံုးဆယ္သာရိွတယ္။ ေငြသံုးဆယ္ေပး
ဆိုၿပီးေတာ့ အ႐ူးကိုေရာင္းလိုက္တယ္။
အ႐ူးကလည္းစဥ္စားတယ္။ ဟာ ၾကည့္စမ္း
ဒီေလာက္အေကာင္ႀကီးတဲ့ ဘဲေတြကို ငါ့ကို
တစ္ေကာင္တစ္က်ပ္နဲ႔လာေရာင္းတာ ဧကႏၲ
အျပင္ဘဲေပါက္ေစ်းမသိဘူးနဲ႔တူတယ္။ ငါေတာ့
ဟန္က်ၿပီး အေခ်ာင္ရၿပီးဆိုၿပီး ေငြသံုးဆယ္ေပး
ၿပီး ေတာဘဲအေကာင္သံုးဆယ္ကို ဝယ္လိုက္တယ္။
ၿမိဳ႕သားကိုလူလည္က ေငြသံုးဆယ္ခါးၾကားညႇပ္ၿပီး
ထြက္သြားၿပီ။ အ႐ူးက အဲဒီေတာဘဲေတြကို သူ႔ဘဲ
ထင္ၿပီး ေဟာဒါငါ့ဘဲေတြပဲဆိုၿပီးေတာ့ တစ္ေနကုန္
ဘဲထိုင္ေက်ာင္းေနတယ္။ ေတာဘဲေတြက ေတာင္
ဘက္ေျပးလိုက္ ေတာင္ဘက္လိုက္လိုက္၊ ေျမာက္
ဘက္သြားရင္ ေျမာက္ဘက္လိုက္လိုက္နဲ႔ တစ္ေန
ကုန္ ဘဲေက်ာင္းေနတယ္။
ညေနေစာင္းတဲ့အက်ေတာ့ ဘဲတစ္အုပ္ ထပ်ံသြား
ၿပီ။ ေတာဘဲမို႔ ေတာထဲျပန္သြားတာ မဆန္းဘူးေလ။
ဒါေပမယ့္ အဲဒိေတာဘဲေတြကို "ငါ့ဘဲ"လို႔ထင္ထား
တဲ့ အ႐ူးက ေတာဘဲေတြေနာက္ကို လိုက္ၿပီ ဒုကၡေတြ
ေရာက္ေနလိုက္တာ။ ေတာဘဲေတြကို ငါ့ဘဲေတြဘယ္
ပ်ံပါလိမ့္၊ ငါ့ဘဲေတြ ဘယ္ပ်ံပါလိမ့္ဆိုၿပီးေတာ့ အ႐ူး
ဟာ ေတာဘဲအုပ္ကလိုက္ရင္းနဲ႔ ခလုတ္တိုက္လို႔
တိုက္ ခ်ိဳင့္ထဲက်လို႔က် ဒုကၡေရာက္လိုက္တာ။ လိုက္
မမီေတာ့ျပန္လာ။
သြားၿပီ ဒီဘဲေတြေတာ့ ျပန္မရ
ေတာ့ဘူး။ စိတ္ပ်က္ပ်က္နဲ႔ ေနကန္ျပန္လာေတာ့
ကန္ထဲမွာ ဘဲအခ်ိဳ႕က်န္ေနေသးတယ္။ ဒါလည္း
သူ ေတာဘဲမွန္းမသိေသးဘူး။ က်န္တဲ့ဘဲေတြကို
ဆက္ေက်ာင္းေနတယ္။ ညေနေစာင္းလို႔ ေနလည္း
ဝင္ေရာ က်န္တဲ့ ဘဲတစ္အုပ္လည္း ထပ်ံသြားေရာ။
အ႐ူးႀကီး ေနာက္ကလိုက္ျပန္ၿပီ။ ဒုကၡေရာက္လိုက္တာ။ ေတာဘဲကဘဲမို႔ ေတာထဲျပန္တာ မဆန္းေပ
မယ့္ ဒီေတာဘဲေတြကုိ ငါ့ဘဲလို႔ ထင္ေနတဲ့ အ႐ူးႀကီး
က ဘဲအုပ္ေနာက္လိုက္ရတာလည္း ဒုကၡ၊ ေနာက္ဆံုး
ဘဲေတြရိွေသးလားဆိုေတာ့ တစ္ေကာင္မွမရိွေတာ့ဘူး။ အကုန္ ေတာထဲ ျပန္ကုန္ၾကၿပီ။
ဒီဥပမာအတိုင္ပဲ ဓမၼမိတ္ေဆြတို႔ေရ.....
"ကိုယ္မပိုင္တဲ့ သားခႏၶာ၊သမီးခႏၶာ၊ပစၥည္းခႏၶာ
ေတြကို ကိုယ္ပိုင္တယ္ဟဲ့လို႔ထင္ၿပီးေတာ့ ဒါက
ငါ့သား ငါ့သမီး ငါ့ပစၥည္းေတြရယ္လို႔ ထင္ၿပီး
ေတာဘဲေတြကို အိမ္ဘဲေတြထင္ၿပီး ေက်ာင္းေန
ၾကတာ။
ကိုယ့္လက္ထဲေရာက္လို႔ ကိုယ္ပိုင္တယ္
လို႔ေျပာရတာ သားသမီးေတြက အခ်ိန္တန္ေတာ့
သူ႔တို႔လမ္းသူတို႔သြားၾကတာပါပဲ။ ကိုယ္တားလို႔
လည္းမရဘူးေနာ္။ တကယ္ေတာ့ဘကိုယ္မပိုင္
ဘူး။ ဒီပစၥည္းဥစၥာေတြဟာလည္း ဓမၼမိတ္ေဆြတို႔
ေရ...။ ကိုယ့္လက္ထဲေရာက္လို႔သာ ဒါငါ့အိမ္ပဲ၊
ငါ့တိုက္ပဲ၊ငါ့ကားပဲ၊ငါ့ေရႊပဲ၊ ငါ့ေငြပဲ-လို႔ေျပာရတာ။
ေရ၊မီး၊မင္း၊သူခိုး၊သားဆိုး သမီးဆိုးေတြေၾကာင့္
အခ်ိန္မေရြးပ်က္စီးသြားႏိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္
အဲဲ့ဒါေတြဟာ ကိုယ္ပိုင္ဘဲမဟုတ္ပါဘူး။ေတာဘဲ
ေတြ။ တစ္ေန႔ အနိစၥသေဘာနဲ႔ ကိစၥေခ်ာမယ့္ အရာ
ေတြ။တခ်ိဳ႕မ်ား သားေလးေသသြား သမီးေလး
ေသသြား ဒုကၡေရာက္လိုက္တာ။
ေနမေကာင္းျဖစ္
လို႔ ေသခါနီးျဖစ္ၿပီဆိုရင္ ဒီအေဖမိဘ ဒုကၡေရာက္
ၿပီ။ တကယ္ေသသြားေတာ့ "အမယ္ေလး ငါ့သား
ေလးမွ ငါ့သမီးေလးမွ ေသရေလျခင္းဟယ္"လို႔ဆို
ၿပီး ငိုလိုက္ၾကရတာ၊ဒုကၡကိုေရာက္လို႔ေပါ့။ အ႐ူး
ႀကီး ေတာဘဲအုပ္ေနာက္လိုက္ၿပီးေတာ့ ဒုကၡေရာက္
ရသလိုပဲတဲ့။
ျမတ္ဗုဒၶက သားသမီးခႏၶာမေျပာေလနဲ႔
ကိုယ့္ခႏၶာေတာင္ကိုယ္မပိုင္ဘူးတဲ့။ သား သမီး ဇနီး
ခင္ပြန္စသည္မ်ားသည္ ကိုယ့္ဆီကို ခဏအလည္လာ
တဲ့ ဧည့္သည္ေတြပါ အခ်ိန္တန္ရင္ ကိုယ္စီကိုယ္စီ
ျပန္သြားၾကမွာပါ။ ေတာဘဲေတြပါ အခ်ိန္တန္ရင္
ကိုယ့္ကိုထားသြားၾကမွာပါ။ သူတို႔က ထားမသြား
ခင္လည္း ကိုယ္က ထားသြားရင္ ထားသြားရမွာပါ။
တကယ္ကိုယ္ပိုင္ဘဲကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ထပ္ၾကပ္မကြာ
ရိွေနမွာပါ။ ကိုယ္ပိုင္ဘဲဆိုတာ အျခားမဟုတ္ပါဘူး။
"ဒါနျပဳတာ ကိုယ္ပိုင္ဘဲေတြပါ။ သီလေစာင့္တည္
က်င့္သံုးတာဟာ ကိုယ္ပိုင္ဘဲေတြပါ။ဘာဝနာပြားမ်ား
တာဟာ ကိုယ္ပိုင္ဘဲေတြပါ"။
ကိုယ္ပိုင္ဘဲျဖစ္တဲ့
"ဒါန၊သီလ၊ဘာဝနာ"ကုသိုလ္တရားမ်ားကို တန္ဖိုး
ထား အေလးထားၿပီး ျပဳလုပ္မွသာလွ်င္ ဒုကၡေတြ
တစ္ေျဖးေျဖးနည္းၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆံုး ဒုကၡခပ္သိမ္း
ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳၾကရမွာျဖစ္
ပါတယ္။
ဒါမို႔ေၾကာင့္ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ေတာဘဲေတြ
ခ်ည္း အခ်ိန္ျပည့္ေက်ာင္းမေနပါနဲ႔၊ တစ္ခါတေလ
ကိုယ္ပိုင္ဘဲေတြလည္း အခ်ိန္ေလးလုၿပီး ေက်ာင္း
ၾကပါလို႔ သတိထားမိေအာင္ သတိေပးေျပာၾကား
လိုက္ပါတယ္။ ။
ခြင့္မေတာင္းဘဲ(Share/Copy)လုပ္ႏိုင္သည္။
ဓမၼစာေပမ်ားနွင့္ဗဟုသုတမ်ားတိုးပြားရာ
No comments:
Post a Comment