ဂရုကံ, အာစိဏၰကံ, အာသႏၷကံ, ကဋတၱာကံ

ဂရုကံ, အာစိဏၰကံ, အာသႏၷကံ, ကဋတၱာကံ
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
အက်ိဳးေပးဖို႔ ကံေတြအဆင့္ဆင့္ရွိတယ္။

• ဂရုကံကေတာ့ ၾကီးေလးတဲ့ကံေပါ့ေလ။ ကုသိုလ္ကံမွာလဲ ရွိတယ္။ အကုသိုလ္ကံမွာလဲ ရွိတယ္။

• အာစိဏၰကံဆိုတာ ေန႔တိုင္းျပဳတဲ့ကံ။ သူလဲကုသိုလ္, အကုသိုလ္ႏွစ္မ်ိဳး
စလံုး ရွိတယ္။

• ကဋတၱာကံ-ဆိုတာ တစ္ခါတစ္ရံျပဳတဲ့ ကံေပါ့။

• အာသႏၷကံ - ဆိုတာက စုတိျပတ္ေႂကြ ေသခါနီးမွာ ကပ္ျပီးျဖစ္တဲ့ကံ။ အဲဒီ
ကံျပီးရင္ စုတိစိတ္ပဲ။ အဲဒီကံက ဟိုဘက္ပဋိသေႏၶအက်ိဳးေပးေတာ့တာပဲ။ ကံ
တစ္ခုဟာ ပဋိသေႏၶအက်ိဳးတစ္ခု ေပးတယ္။ ေနာက္ ဟိုဘက္မွာပဝတၱိအက်ိဳး
ဆိုတာကေတာ့ ထပ္ကာ, ထပ္ကာေပးတတ္တယ္။

☆ အာသႏၷကံကို ဘာနဲ႔ဥပမာေပးထားသလဲဆိုေတာ့ ႏြားျခံထဲကိုႏြားေတြ
ေမာင္းသြင္းတဲ့အခါ အားေကာင္း ေမာင္းသန္တဲ့ႏြားေတြက ေနရာေကာင္း လိုခ်င္လို႔ ျခံထဲကို အရင္ေရာက္ေအာင္ တိုးေဝွ႔ျပီးေတာ့ ေျပးဝင္ၾကေတာ့ အား
နည္းတဲ့ ႏြားအိုၾကီးေတြ ပိန္ေျခာက္ေနတဲ့ႏြားေတြက မတိုးႏိုင္, မေဝွ႔ႏိုင္တဲ့အ
တြက္ ႏြားျခံထဲကို ေနာက္မွဝင္ရတယ္။ အဲဒီပိန္ေျခာက္ေနတဲ့ႏြားေတြက ရႊံ႕
ဗြက္ထဲမွာ, ႏြားျခံရဲ႕အေပါက္ဝနားမွာ ကပ္ျပီးေတာ့ အိပ္ရတယ္။

☆ မနက္မိုးလင္းလို႔ ျခံတံခါးဖြင့္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ႏြားပ်ိဳ , ႏြားသန္ေတြက အ
ရင္ထြက္လို႔မရဘူး။ အေပါက္ဝနားမွာ တံခါးနားမွာကပ္ျပီး အိပ္ေနတဲ့ ပိန္
ေျခာက္ေနတဲ့ ႏြားေတြ, အားနည္းေနတဲ့ႏြားေတြက အရင္ထြက္ရတယ္။

☆ ဥပေမယ်က ဘာလဲဆိုေတာ့ - မိမိတို႔အသက္ရွင္ေနစဥ္, သန္မာထြားၾကိဳင္း
စဥ္က ျပဳခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္ကံေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္။ သို႔ေသာ္လည္းပဲ မိမိတို႔ မဂ္
ဉာဏ္, ဖိုလ္ဉာဏ္မရေသးဘူးဆိုရင္ စုတိျပတ္ေႂကြ ေသခါနီးမွာ ကပ္ျပီးေတာ့
ႏွလံုးသြင္းမွားသြားလို႔ရွိရင္ အဲဒီ ႏွလံုးသြင္းမွားမႈေၾကာင့္ အကုသိုလ္ျဖစ္ျပီး အပါယ္ေလးပါး က်သြားႏိုင္တယ္။

☆ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြဟာ ပစၥည္းခ်မ္းသာသည္ျဖစ္ေစ၊ ပစၥည္းဆင္းရဲသည္
ျဖစ္ေစ၊ မလႉဖူးတဲ့သူမရွိသေလာက္ပဲ။ သဒၶါတရားေတြရွိၾကတယ္။ လႉၾကတန္း
ၾကတယ္။ တစ္ဘက္ ကိေလသာေတြမကင္းေသးလို႔ အိုးနဲ႔အိမ္နဲ႔ေနေသာ္လဲ ကုသိုလ္ေတြလုပ္ၾကတယ္။

☆ ကုသိုလ္ေတြ လုပ္ၾကေသာ္လဲ စုတိျပတ္ေႂကြေသတဲ့အခါမွာ အပါယ္ကို
ေရာက္သြားတတ္တယ္။ အဲဒါ ႏွလံုးသြင္းမွားလို႔ •••။

☆ စုတိျပတ္ေႂကြေသတဲ့အခါမွာ တခ်ိဳ႕ေတြဟာ ျပိတၱာဘံုဘဝေရာက္ၾကရ
တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ခင္မင္စြဲလမ္းတဲ့စိတ္နဲ႔ ေသၾကတာ မ်ားတယ္။ အခင္အမင္မဝၾကဘူး။ ခင္ရင္း မင္ရင္းနဲ႔ေသၾကတာ မ်ားတယ္။ ဒါကေတာ့
သဘာဝပါပဲ။ သားေတြ, သမီးေတြ, ဇနီးေတြ, ခင္ပြန္းေတြ အခ်င္းခ်င္းခင္ၾက
မင္ၾကမွာပဲ။ မခင္မမင္တဲ့သူ ဘယ္ရွိမလဲ။ အဲဒီ ခင္မင္စြဲလမ္းတဲ့စိတ္နဲ႔ ေသ
ၾကတာမ်ားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျပိတၱဘံုဘဝေရာက္တာ မ်ားတယ္။

☆ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ အက်ိဳးေပးဖို႔ ေစာင့္ေနပါလ်က္နဲ႔ အက်ိဳးေပးခြင့္မသာ
ဘူးျဖစ္သြားရတယ္။ အဲဒါႏွလံုးသြင္းမွားလို႔။

☆ မိမိတို႔ျပဳထားတဲ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြဟာ နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္ကို အ
သာကေလးေရာက္ႏိုင္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဓမၼပဒတို႔၊ ၅၅၀ တို႔မွာ တခ်ိဳ႕နတ္သား, နတ္သမီးေတြဟာ သခြားသီးကေလးတစ္လံုးလႉလို႔၊ တည္သီး
ကေလးတစ္လံုးလႉလို႔၊ တမာရြက္ကေလးလက္တစ္ဆုပ္ လႉလို႔ နတ္ျပည္
ေရာက္ၾကတယ္။

☆ ျမတ္စြာဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ ေစာင္းဆရာၾကီးျဖစ္စဥ္တုန္းက နတ္
ျပည္ကို လူ႔ဘဝနဲ႔ပဲ ေရာက္သြားတယ္။ ေစာင္းအတတ္ပညာနဲ႔ နတ္ျပည္မွာ သြားေျဖေဖ်ာ္ရတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ေစာင္းဆရာၾကီးက...ကြ်ႏ္ုပ္ ေျဖေဖ်ာ္ရတဲ့
အတြက္ ေရႊ, ေငြ, ေက်ာက္သံ မလိုခ်င္ပါဘူး။ သင္တို႔ ဒီနတ္ျပည္ကိုေရာက္
ခဲ့ရတဲ့ကုသိုလ္ကို သိခ်င္ပါတယ္။ ကြ်ႏ္ုပ္ကို အဲဒီကုသိုလ္ကို ေျပာျပေပးပါလို႔
ေတာင္းဆိုတယ္။

☆ ကုသိုလ္နည္းတဲ့နတ္သား, နတ္သမီးေတြက သိပ္မေျပာခ်င္ၾကဘူး။ ၾကံဆစ္
ကေလးတစ္ပိုင္း လႉလို႔, ဟင္းရြက္ကေလးတစ္ဆုပ္ လႉလို႔, သစ္သီးကေလး
တစ္လံုးလႉလို႔ နတ္ျပည္ေရာက္ေနတာ အမ်ားၾကီးပဲ။ အဲဒိေလာက္ ကုသိုလ္
ေလးေတြေတာင္ နတ္ျပည္ေရာက္ႏိုင္တယ္။ အၾကီးအက်ယ္လႉျပီးေတာ့ နတ္
ျပည္ကို ဘာ့ေၾကာင့္ မေရာက္ၾကသလဲ၊ ဘာျဖစ္လို႔ အပါယ္ေရာက္ၾကသလဲ
ဆိုေတာ့-အဲဒီစုတိျပတ္ေႂကြ ေသခါနီးမွာကပ္ျပီးေတာ့ ႏွလံုးသြင္းမွားတာ
ေၾကာင့္ျဖစ္တာ မ်ားတယ္။

☆ ဘာျဖစ္လို႔ ႏွလံုးသြင္းမွားသလဲဆိုေတာ့ မိမိတို႔သြားႏိုင္, လာႏိုင္, စားႏိုင္,
ေသာက္ႏိုင္, သန္မာထြားၾကိဳင္းတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘာဝနာအလုပ္ေတြ အားထုတ္မႈ နည္းၾကတယ္။ စိတ္အလုပ္ေတြ အားထုတ္မႈ နည္းၾကတယ္။

☆ လႉစရာရွိရင္လႉလိုက္တာပဲ၊ ကုသိုလ္လုပ္စရာရွိရင္လုပ္လိုက္တာပဲ၊ ဒါေပမဲ့
ဘာဝနာအလုပ္က်ေတာ့ ပစ္ထားၾကတယ္။ ဒိ႒ိျဖဳတ္တဲ့တရားကိုလဲ အနာ
နည္းတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒိ႒ိမျဖဳတ္တတ္ၾကဘူး။ ဉာတပရိညာနဲ႔လဲမျဖဳတ္တတ္
ဘူး။ တီရဏပရိညာနဲ႔လဲ မျဖဳတ္တတ္ဘူး။

☆ ဒိ႒ိျပဳတ္မဲ့တရားလဲ နာရမယ္၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္စက္ဝိုင္းတရားလဲ နာရမယ္။
ေယာဂီသူေတာ္ေကာင္းေတြဆိုတာ ဂိုဏ္းမစြဲရဘူး။ ဘုရားေဟာတဲ့တရားအ
ကုန္နာရမယ္။ နာလဲနာရမယ္၊ အားလဲထုတ္ရမယ္။ ဒိ႒ိျပဳတ္တရားေတြနာ
ထားျပီး အားထုတ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဒိ႒ိက်က်နန ျဖဳတ္တတ္တယ္။

☆ ျမင္တဲ့, ၾကားတဲ့ေနရာမွာ အဆင္းေတြ, အသံေတြက ရုပ္တရားေတြပဲ၊ ျမင္
သိစိတ္, ၾကားသိစိတ္ေတြက နာမ္တရားေတြပဲ။ ခႏၶာကိုယ္ၾကီးက ရုပ္တရား
ပဲ၊ သိသိေနတာက နာမ္တရားပဲ။ အဲဒီေလာက္ေတာ့ သိထားရမယ္၊ ဒါထက္ပို
ျပီးသိရင္ ပိုေကာင္းတာေပါ့။

☆ ဒိ႒ိျပဳတ္တရားေတြကိုလဲ နာမထားမိဘူး၊ တျခားေသာသစၥာတရားေတြကို
လဲ ထပ္ကာထပ္ကာ မေလ့လာထားတဲ့အခါမွာ ႏွလံုးသြင္းမွားတာမ်ားတယ္။
ငါပဲ,သူပဲ, ငါ့သားပဲ, ငါ့သမီးပဲ၊ ငါ့သား, ငါ့သမီးကို ငါခင္ရမွာေပါ့၊ ငါမရွိရင္ ခက္ေတာ့မွာပဲဆိုေတာ့ ႏွလံုးသြင္း မွားသြားတယ္။

☆ ဒီလမ္းက လူတိုင္းေလွ်ာက္ရမယ့္လမ္းဆိုေတာ့ ေရွာင္လို႔မရဘူး။ ဘယ္သူမွ
ေရွာင္လို႔မရဘူး။ ေဟာတဲ့သူေရာ၊ နာတဲ့သူေရာ အကုန္လံုးသြားၾကရမယ္။ အဲဒီသြားရမယ့္လမ္းကို ခုကတည္းက ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားရမယ္။ ကုသိုလ္
ေကာင္းမႈေတြလဲလုပ္ရမယ္။ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈနဲ႔တင္ မျပီးဘူး။

☆ အခုလိုတရားပြဲေတြက်င္းပမယ္၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ သံဃာ့ဒါနေတြျပဳမယ္။ အဲဒီ
လိုဓမၼဒါနေတြ အမ်ားၾကီးျပဳၾကတယ္။ ဒါေတြဟာ ဝမ္းသာစရာေတြပဲ၊ အက်ိဳး
မ်ားတဲ့ ကုသိုလ္ေတြ။ သာသနာတြင္း ကုသိုလ္ေတြဟာ အင္မတန္အဖိုးတန္
တာပဲ။

☆ ဒါနဲ႔တင္ မျပီးေသးဘူး၊ ဉာဏ္ပညာဆည္းပူးျခင္း အလုပ္ကိုလဲ လုပ္ရမယ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျပဳတာကို ပုညသမၸာဒလို႔ေခၚတယ္။
ဉာဏ္ပညာဆည္းပူးတာကို ဉာဏသမၸာဒလို႔ေခၚတယ္။
ပုညသမၸာဒနဲ႔ ဉာဏသမၸာဒဟာ စရဏနဲ႔ ဝိဇၨာပဲ။
ပုညသမၸာဒက စရဏနဲ႔ ဆိုင္တယ္။
ဉာဏသမၸာဒက ဝိဇၨာနဲ႔ ဆိုင္တယ္။
ပုညသမၸာဒက ဒါန, သီလ, သမထနဲ႔ဆိုင္တယ္။
ဉာဏသမၸာဒက ဝိပႆ နာနဲ႔ ဆိုင္တယ္။
ပုညသမၸာဒက သုဂတိကိုေရာက္ေစတယ္။
ဉာဏသမၸာဒက နိဗၺာန္ကိုေရာက္ေစတယ္။
ပုညသမၸာဒျဖစ္ဖို႔ ေမတၱာ, ကရုဏာ ပြားရမယ္။
ပုညသမၸာဒျဖစ္ဖို႔အတြက္ သစၥာတရားေတြ မ်ားမ်ားနာျပီး သစၥာဆိုက္ေအာင္ အားထုတ္ရမယ္။
ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးကို ဆည္းပူးရမယ္။

☆ အခု ဒီမွာ လူမမာေတြအတြက္ အရင္ဆံုးေျပာမယ္။ လူမမာေတြဟာ အား
ငယ္တတ္တယ္။ အားငယ္ျပီေဟ့ ဆိုရင္ ကိုယ့္ဘက္က တစ္ပန္းရံႈးျပီ၊ အား
ငယ္စရာမလိုဘူး။ အားငယ္ရမွာက အယူမွားတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ။ မသိလို႔ အားငယ္
ရမွာ ••• သိလို႔ရွိရင္ အားငယ္စရာ မလိုဘူး။

☆ ရတနာသံုးပါးကို ပစ္ပယ္တယ္၊ ကုသိုလ္, အကုသိုလ္မရွိဘူး။ ဒါနျပဳစရာမ
လိုဘူး၊ သီလေဆာက္တည္စရာမလိုဘူး။ ကုသိုလ္ျပဳစရာမလိုဘူး၊ အကုသိုလ္
ေရွာင္စရာမလိုဘူး။ အဲဒါေတြက ေသရင္ေတာ့ အပါယ္ပဲ။

☆ သမၼာဒိ႒ိ အယူရွိတဲ့ပုဂၢိဳလ္၊ သရဏဂံုရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ•••အားငယ္စရာတစ္
စက္မွ မလိုဘူး။ အားငယ္စရာ မဟုတ္တာကို ဘာျဖစ္လို႔ အားငယ္ရမွာလဲ။
သရဏဂံုရွိတယ္ဗ်။ သရဏဂံုဟာ နတ္ျပည္ကို အသာကေလးပို႔ႏိုင္တယ္။

☆ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ, ဓမၼံ သရဏံ ဂစၧာမိ, သံဃံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
ဗုဒၶသရဏဂံု၊ ဓမၼသရဏဂံု၊ သံဃသရဏဂံု။

☆ ဘာမွမရရင္ေတာင္ အဲဒါေလး ဆိုေနအံုးေတာ့ ••• နတ္ျပည္ေရာက္တယ္။ လူမမာေစာင့္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကလဲ ရြတ္ဆိုေပးရမယ္။ နေမာတႆ ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊
ဗုဒၶံသရဏံ ဂစၧာမိပဲျဖစ္ျဖစ္။ ေလာကသံုးပါးမွာ အထြဋ္ဆံုး, အျမတ္ဆံုး ရတ
နာသံုးပါး ရွိတယ္။ အားငယ္စရာ မဟုတ္တာကို သြားအားငယ္တဲ့ အခါက်
ေတာ့ ကိုယ့္ဘက္က တစ္ပန္းရံႈးသြားတယ္။

☆ စစ္တိုက္တဲ့အခါမွာ မတိုက္ခင္ကတည္းက ကိုယ္က ရံႈးေတာ့မယ္လို႔တြက္
ေနရင္ အဲဒါမတိုက္ခင္ကတည္းက ရံႈးေနတာ။ ေသမင္းနဲ႔စစ္တိုက္တဲ့အခါမွာ အေစာၾကီးကတည္းက တရားနာထားရင္ ကိုယ့္မွာ သဒၶါတရား အားေကာင္း
ေနတယ္။ ဘုရား, တရား, သံဃာဟာ မိမိႏွလံုးသား ရွိေနတယ္။

☆ ခႏၶာၾကီးက သူေဖာက္ျပန္တဲ့အခ်ိန္ ေဖာက္ျပန္တာပဲ။ အသက္ ၇၀-၈၀အ
ရြယ္မွ ေဖာက္ျပန္တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ေတြ ကေလးေဆး
ရံုမွာ ေအာတိုက္ေနတာပဲ။ ေဖာက္ျပန္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္ ေဖာက္ျပန္တာပဲ၊ အနတၱ
တရားပဲ။ အတိတ္ကကံနဲ႔ ဆိုင္တယ္။ ပစၥဳပၸန္မွာလဲ ဉာဏ္နဲ႕ဆိုင္တယ္။ သူ႔
လမ္း သူသြားမွာပဲ။

☆ ရုပ္ကလဲ သူ႔အလုပ္ သူလုပ္မယ္။ ခ်မ္းမယ္, ပူမယ္, အဖ်ားတက္မယ္။ အ
ဆုတ္ေတြ, ႏွလံုးေတြ, ကလီစာေတြမွာ ေဖာက္ျပန္မယ္။ ခႏၶာရလာတယ္ဆို
တာ ေရာဂါရလာတာ။ ဒီရုပ္တရားဟာ ေရာဂါပဲ။ ရုပ္ရဲ႕အလုပ္က ••• ဘာနဲ႔
ေတာင္းပန္ ေတာင္းပန္သူကေတာ့ ေဖာက္ျပန္မွာပဲ။ ျမတ္စြာဘုရားကို
ေတာင္ ႏွိပ္စက္ေသးတာပဲ။ ျမတ္စြာဘုရားကိုေတာင္ ႏွိပ္စက္မွေတာ့ ဒို႔သူငါ
ေတြေရွာင္လို႔မရဘူး၊ အႏွိပ္စက္ခံရမွာပဲ၊

☆ ေဆးမကုနဲ႔လို႔ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ကုေနရင္းနဲ႔လဲ သူကႏွိပ္စက္မွာပဲ။ ကု
သေပးေနတဲ့ဆရာဝန္ေတြေတာင္ ေသကုန္တာပဲမဟုတ္လား။ မကုလဲေသ
တာပဲ၊ ကုလဲ သူ႔အခ်ိန္တန္ရင္ ေသတာပဲ။ မကုနဲ႔လို႔ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ သခၤါရတရားကို ျပဳျပင္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ ျပဳျပင္ရမွာပဲ။ ဗုဒၶဘာသာေတြ
ဟာ ဒီအသိကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ သိထားရမယ္။

☆ ခႏၶာကိုယ္က အားနည္းေနျပီ၊ သိပ္ေတာ့ ခံမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ငါေတာ့ ဒီ
ေတာင္ကို ေက်ာ္ႏိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ မေက်ာ္ႏိုင္ရင္ ဘာျဖစ္သလဲ၊ ဒီဘဝ
ကေသျပီး သည့္ထက္ေကာင္းတဲ့ ဘဝ ရမွာ။ အကုသိုလ္ေတြလုပ္ျပီး ေသတာ
မွမဟုတ္ဘဲ။ ဘုရား, တရား, သံဃာကို သတိရျပီး ေသရတာ။

☆ မိမိတို႔မွာႏွလံုးသြင္းကတည္းကိုက ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္စိတ္ခ်တဲ့စိတ္မ်ိဳး
ရွိရမယ္။ သရဏဂံုလဲ ျမဲရတယ္။ ကိေလသာေတြနဲ႔ပဲ ဆြယ္ဆြယ္, ေဒၚလာနဲ႔ပဲ
ဆြယ္ဆြယ္ သရဏဂံုျမဲတယ္။ ကိေလသာေတြေနာက္, ေဒၚလာေတြေနာက္ ပါသြားရင္ေတာ့ ဒယ္အိုးပဲ။

☆ သရဏဂံုမပ်က္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ ေၾကာက္စရာမလိုဘူး။ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ, ဓမၼံသ
ရဏံဂစၧာမိ, သံဃံသရဏံဂစၧာမိ။ ဒါပဲရြတ္အံုးေတာ့ အနည္းဆံုးနတ္ျပည္
ေရာက္တယ္။

☆ အဲဒါကို ယံုၾကည္တာ သဒၶါပဲ။ ယံုၾကည္တာကို ဒုလႅဘတရားလို႔ေခၚတယ္။
ေရႊ, ေငြ, ေက်ာက္သံပတၱျမားေတြထက္ျမတ္တယ္။

☆ ျမတ္စြာဘုရားဟာ ဒုလႅဘတရားငါးပါးကို ေန႔တိုင္းေဟာတယ္။ ဓမၼစၾကာ
တို႔, အနတၱလကၡဏသုတ္တို႔ဆိုတာ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ ေဟာတာ။ ေန႔တိုင္းမ
ေဟာဘူး။ ဒုလႅဘတရားငါးပါးဟာ အေရးၾကီးလြန္းလို႔ ေန႔တိုင္းေဟာတယ္။

ခ်စ္သားတို႔ဆိုရင္ ခ်စ္သမီးလဲ ပါသြားတာပဲ။ မေမ့ၾကနဲ႔။

• ဘုရားပြင့္ဖို႔ ခဲယဥ္းတယ္-သာသနာေတာ္ၾကီးနဲ႔ ေတြ႕ဖို႔ခဲယဥ္းတယ္ေပါ့။

• လူျဖစ္ဖို႔ ခဲယဥ္းတယ္-လူဆိုတာကလဲ တကယ္သမၼာဒိ႒ိအယူရွိတဲ့လူ ျဖစ္ရ
မယ္။

• သဒၶါတရားရွိဖို႔ ခဲယဥ္းတယ္-ရတနာသံုးတန္၊ ကံ, ကံရဲ႕အက်ိဳးကို ယံုၾကည္
တဲ့ သဒၶါတရားရွိဖို႔ လိုတယ္။

• ရွင္, ရဟန္းျဖစ္ဖို႔ ခဲယဥ္းတယ္-တရားအားထုတ္တဲ့ ေယာဂီေတြျဖစ္ဖို႔ ခဲ
ယဥ္းတယ္။

• သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြ နာၾကားရဖို႔ ခဲယဥ္းတယ္။

☆ အဲဒါ ဒုလႅဘတရားေတြ။ အဲဒါေတြကို ႏွလံုးသြင္းရမယ္။ ျမတ္စြာဘုရား
ေဟာ ဒုလႅဘတရားကို ေန႔တိုင္း ဘာျဖစ္လို႔ေဟာသလဲ ဆိုေတာ့ အေရးၾကီး
လို႔ေဟာတာ။ အေရးမၾကီးရင္ မေဟာဘူး။ အေရးမၾကီးတဲ့တရားဆိုရင္ ျမတ္
စြာဘုရား ပါးစပ္ေတာ္မဟဘူး။ အက်ိဳးမရွိမယ့္စကားကို တစ္လံုးမွ မေျပာ
ဘူး။ အေရးၾကီးလို႔ ေန႔တိုင္းေဟာတာ။

☆ သာသနာေတာ္နဲ႔ေတြ႕ဖို႔ အလြန္ခဲယဥ္းတယ္။ ကမၻာေပါင္းအသေခ်ၤ,
အသခ်ၤာမွာ သုညကမၻာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ ဘုရားဆိုတဲ့ အသံၾကားရဖို႔ေတာင္ ခဲယဥ္းတယ္။

☆ အခုအခ်ိန္မွာ ဘုရားသာသနာနဲ႔လဲ ၾကံဳရတယ္၊ ဘုရားေဟာၾကားခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ေတြလဲနာရတယ္၊ သက္ေတာ္ထင္ရွားဘုရားကို ဖူးရသကဲ့သို႔ ••• သံဃာေတာ္ေတြကိုလဲ ဖူးရတယ္။ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးတို႔, ေဝဘူ
ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးတို႔, စြန္းလြန္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးတို႔ကို ေသေသခ်ာ
ခ်ာဖူးရတယ္။ အင္မတန္ အဖိုးမတန္ဘူးလား။

☆ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ သဒၶါတရားဟာ အင္မတန္ခိုင္မာတယ္။ ဗုဒၶဘာသာေတြ
ဟာ ယံုရမယ္ဆိုျပီး အာဏာနဲ႔ယံုၾကည္ခိုင္းတာမဟုတ္ဘူး။ ေဝဖန္ဆန္းစစ္ျပီး
ကိုယ္တိုင္ က်င့္ၾကံၾကည့္ျပီး ကိုယ့္အတြက္ အက်ိဳးရွိမယ္ဆိုမွ ယံုၾကည္လက္ခံရ
တာ။ အဲဒီလို သဒၶါမ်ိဳးနဲ႔ အခုလိုယံုၾကည္ကိုးကြယ္ေနတဲ့ ဘုရား, တရား, သံဃာ
ဟာ ေလာကမွာ အျမတ္ဆံုးပဲလို႔ သိတယ္။

☆ ဘုရား, ဘုရားဆိုတိုင္း ဘုရားျဖစ္တာမဟုတ္ဘူး။ အသံပဲရွိတာ။ ဗုဒၶဘာ
သာေတြကိုးကြယ္တဲ့ ဘုရားက ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးနဲ႔ျပည့္စံုေတာ္မူတဲ့ ျမတ္စြာ
ဘုရား။ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားတဲ့ တရားေတာ္ေတြက ဂုဏ္ေတာ္ေျခာက္ပါး
နဲ႔ျပည့္စံုေတာ္မူေသာတရားေတာ္။ သံဃာေတာ္ေတြက ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးနဲ႔
ျပည့္စံုေတာ္မူတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ။ ဒီရတနာသံုးပါးကို ကိုးကြ္ဆည္းကပ္လို႔ရွိ
ရင္ အပါယ္မက်ႏိုင္ဘူးေဟ့ ••• ဒီလို ယံုၾကည္ရမယ္။

☆ အဲဒီလို ယံုၾကည္ထားတာ အားပဲ•••။ အပါယ္မက်ဘူး။ ယံုၾကည္မႈမရွိဘဲ ငါ
ေတာ့ဘယ္ေရာက္မယ္မွန္းမသိဘူး။ ခက္ျပီ။ ဘုရား, တရား, သံဃာကို သတိ
မရဘူး။ သားေတြ, သမီးေတြ, အလုပ္အကိုင္ေတြ, သိမ္းထားတဲ့ ပစၥည္းေတြ
ကို သတိရတယ္။ အဲဒါ ႏွလံုးသြင္းမွားတာ၊ ရတနာသံုးပါးကို အျမဲတမ္း သတိ
ရေနရမယ္။

☆ မိမိမွာ အားကလဲ နည္းလာျပီ၊ တျဖည္းျဖည္း ေရာဂါကလဲတိုးလာျပီ ဆိုလို႔ရွိ
ရင္ ဘုရား, တရား, သံဃာကို ပိုသတိရေလေကာင္းေလပဲ။ ဂုဏ္ေတာ္ကို ပို
သတိရျပီး ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္ေနရမယ္။

☆ အရဟံ, သမၼာသမၺဳေဒၶါ, ဝိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ, သုဂေတာ, ေလာကဝိဒူ, အႏုတၱေရာပုရိသဒမၼသာရထိ, သတၳာေဒဝမႏုႆ ာနံ, ဗုေဒၶါ, ဘဂဝါ။

☆ ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးစလံုး မရဘူးဆိုရင္လဲ ကိုယ္ရသေလာက္ေပါ့•••။ အရဟံ, ဗုေဒၶါေလာက္ေတာ့ ရြတ္ႏိုင္ရမယ္။ အဲဒါ အပါယ္ေလးပါးလြတ္ေအာင္ ေျပာ
ေနတာေနာ္။

☆ျမစိမ္းေတာင္ဆရာေတာ္အရွင္ဇာေနယ်☆
Credit ☆Buddhavasa Tiloka☆