တရားနာသူ စိတ္ထားျဖဴ
◇◇◇◇◇◆◇◇◇◇◇◆◇◇◇◇
တရားနာသူေတြဘက္က စိတ္ထားျဖဴစင္ေအာင္ ဘယ္လိုနာရမလဲ? တရားနာတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြဘက္ကလည
တရားစကားနဲ႔ ပက္သက္ျပီး တရားစကားအေပၚမွာ အျပစ္ရွာ ႐ႈတ္ခ်တာမ်ိဳး မလုပ္ရဘူးတဲ့၊
ေနာက္တစ္ခုက တရားေဟာေျပာတဲ့ ဓမၼကထိက ပုဂၢိဳလ္ကိုလည္း ႐ႈတ္ခ်တာမ်ိဳး မလုပ္ရဘူးတဲ့၊
ေနာက္တစ္ခု ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း ႐ႈတ္ခ်တာမ်ိဳး မလုပ္ရဘူးတဲ့၊
ဒါျဖင့္ တရားကို ႐ႈတ္ခ်တယ္ဆိုတာ ဘာလဲ?ဆိုရင္- ။။ဒီတရားကလည္း ဘယ္လိုတရားၾကီးမွန္း မသိဘူး၊ ဘာနားလည္ရမွန္း မသိဘူး။။- ဆိုတာ တရားကို ႐ႈတ္ခ်တာလို႔ ေခၚတယ္။
ဓမၼကထိကကို ႐ႈတ္ခ်တယ္ဆိုတာ- ။။ဘာေတြ ေဟာေနမွန္းလည္း မသိဘူး၊ ဘာေတြ ေျပာေနမွန္းလည္း မသိဘူး။။- ဆိုတာ ႐ႈတ္ခ်တာ။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႐ႈတ္ခ်တယ္ဆိုတာ ဘာေျပာတာတုန္း?ဆိုရင္- ။။ေအး- ဒီလိုေလးနက္တဲ့ တရားၾကီးေတြ ငါ ဘယ္လိုနားလည္ႏိုင္မတုန္း။။-
တရားနာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဘက္က အဲဒီလို စိတ္ထားမ်ိဳးေတြ မရွိရဘူးလို႔ ေျပာတာ။ အဲဒီ စိတ္ထားေတြ ရွိျပီးေတာ့ တရားနာမယ္ဆိုရင္ တရားထူးတရားျမတ္ မရႏိုင္ဘူးလို႔ ဘုရားက ေဟာထားတာ။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ အဲဒီလိုစိတ္ထားမ်ိဳးေတြ မရွိေစရဘူးတဲ့။
ေနာက္တစ္ခုက တရားနာျပီ ဆိုလို႔ရွိရင္ ဟိုေတြး ဒီေတြးေတြ ေလၽွာက္ေတြးမေနရဘူး၊ တရားထဲမွာ အာ႐ံုစိုက္ျပီး နာရမယ္တဲ့။ ဝိကၡိတၱစိတၱ- စိတ္ေတြက ဟိုေရာက္ဒီေရာက္နဲ႔ စိတ္မျငိမ္ဘဲ တရားနာတာမ်ိဳး မလုပ္ရဘူး။ စိတ္အာ႐ံုဟာ တရားထဲမွာ စိုက္ထားျပီး တရားနာရမယ္လို႔ ဒီလိုေဟာတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ေဟာထားတဲ့တရားအေပၚမွာ မွန္ကန္တဲ့ ႏွလံုးသြင္းတရား ရွိရမယ္တဲ့။
ဒီအခ်က္ေတြနဲ႔ ျပည့္စံုမွ တရားနာရင္းကေနျပီး တရားထူးတရားျမတ္ေတြ ရႏိုင္တယ္။ တရားထူးတရားျမတ္ မရရင္ေတာင္ အသိဥာဏ္ေတြ ရႏိုင္တယ္လို႔ ဒီလိုေျပာတာ။
အဲဒါနဲ႔ ပက္သက္ျပီး ျမတ္စြာဘုရားက အဂၤုတၱိဳရ္ သမၼတၱနိယာမသုတ္မွာ ေဟာထားတာ။ ဒါက တရားနာသူေတြ မွတ္သားဖို႔ အခ်က္ေတြေပါ့။ တရားစကားကို မ႐ႈတ္ခ်ရဘူး။ တရားေဟာ ဓမၼကထိကကို မ႐ႈတ္ခ်ရဘူး, အျပစ္မတင္ရဘူး။ မိမိကိုယ္ကို မ႐ႈတ္ခ်ရဘူး, အျပစ္မတင္ရဘူး။ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္ျပီး မေနရဘူး, စိတ္တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္နဲ႔ တရားနာရမယ္။ မွန္ကန္တဲ့ ႏွလံုးသြင္းတရား ရွိရမယ္။ မွန္ကန္တဲ့ ႏွလံုးသြင္းဆိုတာ တရားေပၚမွာ ႏွလံုးသြင္းတတ္ဖို႔ေပါ့။
ကိုယ့္သႏၲာန္မွာ အသိဥာဏ္နဲ႔ ထင္ဟပ္ျပီးေတာ့ ဒီအတိုင္း ဟုတ္ေနတာပါလား, ဟုတ္ေနတာပါလား လို႔ မွန္ကန္တဲ့ ႏွလံုးသြင္းရွိဖို႔လိုအပ္တယ
ေနာက္သုတ္တစ္သုတ္မွာ ဘာကို ထပ္တိုးထားတုန္းဆိုရင္ တရားနာတဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ ထိုက္သင့္သလို အသိပညာရွိဖို႔ လိုအပ္တယ္တဲ့။ ထိုင္းမိႈင္းတဲ့, အတဲ့ နတဲ့ ပုဂၢိဳလ္၊ ဗူးလံုး နားမထြင္းလို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး မျဖစ္သင့္ဘူးတဲ့။ အသိပညာရွိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ရမယ္။ စဥ္းစားတတ္ရမယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ေကာင္းတယ္, ဆိုးတယ္၊ အေၾကာင္းအက်ိဳး ညီညြတ္တယ္, မညီညြတ္ဘူးဆိုတဲ့ စဥ္းစားတဲ့ အသိဥာဏ္မ်ိဳး ရွိရမယ္လို႔ ဒီလိုဆိုတယ္။
ေနာက္တစ္ခု အေရးၾကီးတာ ဘာတုန္း?ဆိုရင္ ကိုယ္မသိတာကို သိခ်င္ေယာင္ မေဆာင္ရဘူးတဲ့။ မသိရင္ မသိဘူး, သိရင္ သိတယ္။ တခ်ိဳ႕က ကိုယ္မသိေပမယ့္လို႔- ငါ သိျပီးသားပါ- ဆိုျပီး လုပ္တတ္တယ္ေလ။ အထင္ေရာက္တတ္တယ္။ ဒါေတြ ငါသိဖူးတာပဲ, ငါၾကားဖူးတာပဲ, ငါမွတ္ထားဖူးတာပဲ, ငါ အကုန္ သိျပီးသားေတြပဲ ဆိုျပီး အာ႐ံုမထားၾကဘူး။ အဲဒီလိုမ်ိဳးလည္း မရွိရဘူးတဲ့။ အဲဒါမ်ိဳးေတြ ရွိမယ္ဆိုရင္ စိတ္ထားျဖဴစင္မႈ မရွိဘူးလို႔ ေျပာတာ။
ေနာက္သုတၱန္တစ္ခုမွာ ဘာေတြ ထည့္ျပီး ျမတ္စြာဘုရားေဟာတုန္းဆိုရင္
ေနာက္တစ္ခုက ဘာတုန္းဆိုလို႔ရွိရင္ အျပစ္ရွာျပီးေတာ့ တရားနာတာတဲ့။ တရားနာတဲ့အခါမွာ ဘယ္စကားလံုးကျဖင့္ မွားတယ္၊ ဘယ္ဟာကျဖင့္ မမွန္ဘူး၊ ကိုယ္သိထားတာနဲ႔ ဒါနဲ႔ လြဲေနတယ္လို႔- အဲဒီလို အျပစ္ရွာတဲ့ စိတ္ထားမ်ိဳးနဲ႔ တရားမနာရဘူးတဲ့။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ဓမၼကထိကအေပၚမွာ ေဒါသျဖစ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳး မရွိရဘူး၊ တိုက္ခိုက္လိုတဲ့စိတ္မ်ိဳး မရွိရဘူး၊ အျပစ္တင္လိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳး မရွိရဘူးတဲ့။ အဲဒီလို ျမတ္စြာဘုရားက တရားနာတဲ့အခါမွာတဲ့ အဲဒီလိုအခ်က္ေတြနဲ႔ ညီညြတ္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္တဲ့။
အဲဒါမွ တရားနာတဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ စိတ္ထားျဖဴစင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ျပီး တရားနာရင္းနဲ႔ အသိဥာဏ္ေတြ ရျပီး ေနာက္ဆံုး မဂ္ဖိုလ္ထိေအာင္ ရႏိုင္တယ္လို႔ ျမတ္စြာဘုရားက ဒီသုတၱန္ေတြမွာ ဒီလို ေဟာတယ္။
🎆 🎆 🎆
ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ပါ/ခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး
အဂၢမဟာပ႑ိတ
ဘဒၵႏၲ ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိဝံသ(Ph.D)
🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇
ေဟာသူနာသူ စိတ္ထားျဖဴ တရားေဒသနာေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္ပူေဇာ္ပါသည္။
🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇🎇
No comments:
Post a Comment