ေရွ႕က "ျဖစ္ပ်က္" ေနာက္က "မဂ္" ဆိုတာ

❝ ေရွ႕က "ျဖစ္ပ်က္" ေနာက္က "မဂ္" ဆိုတာ ❞
■■■■■■■■■■■■■■

"ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္" ဆိုတဲ့စကားကို
ေျပာေလ့ရွိၾကတယ္။
အဲ႔ဒီ "ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္" ဆိုတဲ့စကားက,
-"အတိတ္ မရႈရဘူး"
-"အနာဂါတ္ မရႈရဘူး"-ဆိုတဲ့ "အဓိပၸါယ္"မယူရဘူး။
အားလံုးဟာ -
"ပစၥဳပၸန္တည့္တယ္ဆိုတဲ့ သေဘာတရား"-က
"ျဖစ္လာလို႔ရွိရင္ ျဖစ္လာတဲ႔ခိုက္မွာ သိဖို႔"-က
ပိုျပီးေတာ့ အေရးၾကီးတယ္။

အဲဒါေၾကာင့္ "ဝိပႆ နာ" ရႈတဲ႔အခါမွာ-
"ပစၥဳပၸႏၷဥၥ ေယာ ဓမၼံ တတၳ တတၳ ဝိပႆတိ "လို႔
"ဘေဒၵကရတၱသုတ္"မွာ "ျမတ္စြာဘုရား" ေဟာထားတယ္။

"ပစၥဳပၸန္အခိုက္ ရႈရမယ္"ဆိုတဲ႔ေနရာ
"ပစၥဳပၸန္"ကို ခြဲျခားသိဖို႔ လိုေသးတယ္။
"ပစၥဳပၸန္"ဟာ-
-"ခဏပစၥဳပၸန္"၊
-"သႏၲတိ ပစၥဳပၸန္"၊
-"အဒၶါပစၥဳပၸန္"- ရွိတယ္။

"ခဏပစၥဳပၸန္"ဟာ "ျဖစ္ခိုက္ကေလး"
ကို ေျပာတာ။
အဲဒီ"ျဖစ္ခိုက္ကေလး"မွာ "နာမ္"ကို
ရႈလို႔မရဘူး။
"စိတ္"က "ႏွစ္ခု"မျဖစ္ဘူး။
"စိတ္"ကို "ရႈတဲ႔စိတ္"-"အရႈခံစိတ္"ေပါ့။
"စိတ္ ကို စိတ္ နဲ႔ရႈတယ္"ဆိုတဲ႔ေနရာမွာ-
-"အရႈခံ စိတ္ကေလး"က တစ္ခု၊
-"ရႈတဲ႔စိတ္"က တစ္ခု။

"အရႈခံစိတ္ကေလး" ျဖစ္ေနတဲ႔အခိုက္မွာ "ရႈတဲ႔စိတ္"က
မေပၚႏိူင္ေသးဘူး။

"အရႈခံ စိတ္ေလး"-"ပ်က္သြားတဲ့ အခိ်န္"က်မွ
"ရႈတဲ႔စိတ္"-ေပၚလို႔ရတယ္။
"ႏွစ္ခုျပိဳင္ ျဖစ္လို႔မရ"-ဘူး။
"ႏွစ္ခုျပိဳင္ျဖစ္လို႔မရ"သည့္ အတြက္ေၾကာင့္-
"ပစၥဳပၸန္ တည့္တည့္ရႈတယ္"-ဆိုတာ
"ခဏ ပစၥဳပၸန္"-ကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။
"နာမ္"နဲ႔ ပတ္သတ္လာရင္ "သႏၲတိ ပစၥဳပၸန္"ကို ေျပာတာ။

ျဖစ္စဥ္ေလးတစ္ခု ..

ဥပမာ-
"မ်က္စိ"ကေန "အဆင္း"ကို ျမင္ျပီးေတာ့
ထို"အဆင္း"ေပၚမွာ
"ေတြးေနတဲ့ အခ်ိန္ပိုင္း"ဟာ "ပစၥဳပၸန္"ပဲ။
"သႏၲတိ ပစၥဳပၸန္"လို႔ ေခၚတယ္။

"ျဖစ္ဆဲေလး တစ္ခုဟာ ပစၥဳပၸန္တစ္ခု"။
အခု ဒီစာကို ဖတ္ေနတယ္ ..
-ဖတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္အတိုင္းအတာတစ္ခု,
-အခ်ိန္ကာလတစ္ခု-ကို "ပစၥဳပၸန္"လို႔ေခၚတယ္။
အဲဒီ "ပစၥဳပၸန္"ကိုလည္း ရႈလို႔ရတယ္။
ၿပီးဆံုးသြားတာက "အတိတ္" ျဖစ္သြားျပီ။

အဲဒီေတာ့-
"ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္"ဆိုတာ-
-အခု လက္ရွိ "သႏၲတိပစၥဳပၸန္, အဒၶါပစၥဳပၸန္" တို႔ကေနျပီးေတာ့
"သႏၲတိပစၥဳပၸန္"ကိုရႈရင္,
-"အရႈခံစိတ္"နဲ႔ "ရႈမွတ္တဲ႔စိတ္"-ႏွစ္ခုဟာ ကပ္ႏိူင္သမ်ွ ကပ္သြားလို႔ရွိရင္,
ၾကားထဲမွာ "ကိေလသာ" မညပ္ေတာ့ဘူးေပါ့။

ေနာက္က်မွ "ရႈ"ရင္ ၾကား ထဲမွာ အမ်ားၾကီးကြာသြားျပီ။

ဆိုလိုတာက -

"ဝီထိ"-"တစ္ခု"နဲ႔ "တစ္ခု"ေပါ့။
-"အာရံု"ကို သိတဲ့ "ဝီထိ"က တစ္ခု
-ျပန္ျပီးေတာ့ "မွတ္"တဲ့ "ဝီထိ"ကတစ္ခု။

အဲဒီ "ဝီထိႏွစ္ခု"ၾကား "ကိေလသာ"ညပ္တာ "မရွိဘူး"-ဆိုရင္
-ဒါ"ပစၥဳပၸန္တည့္သြားျပီ"-လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။

သို႔ေသာ္-
ခုနကလို "ျဖစ္ခိုက္​ တည့္တည့္"မဟုတ္ဘူး။
"သႏၲတိပစၥဳပၸန္, အဒၶါပစၥဳပၸန္"ပဲ ျဖစ္ႏိူင္တယ္။
"ခဏပစၥဳပၸန္"မျဖစ္ႏိူင္ပါဘူး။

ဆိုပါစို႔ ...
"မ်က္စိ"က ျမင္လို႔
-"ျမင္သည့္ စိတ္ေတြရဲ႕ျဖစ္စဥ္"(Process) "ဝီထိ"က တစ္ခု,

-အဲဒါကိုျပန္ျပီးေတာ့
-"ရႈတဲ႔စိတ္ရဲ႕ျဖစ္စဥ္" (Process)က တစ္ခု ေပါ့။

အဲဒီၾကားမွာ
-ျမင္ျပီးတဲ႔ေနာက္မွာ သာယာတဲ့ "ေလာဘ"ေတြ
-မုန္းတီးတဲ့ "ေဒါသ"ေတြ မျဖစ္ရေအာင္-
ျမင္ျပီးတာနဲ႔တျပိဳင္နက္ "ရႈမွတ္တဲ႔စိတ္"-ေနာက္က ကပ္လိုက္လာတာ။

ဒီ(Process)ျပီးရင္ ေနာက္(Process)က
"မွတ္တဲ့စိတ္" ျဖစ္သြားတယ္။

အဲဒါဆိုရင္ ၾကားထဲမွာ "ကိေလသာ" မညပ္ေတာ့ဘူး။
အဲ႔ဒါကိုပဲ "ပစၥဳပၸန္တည့္တယ္"လို႔ ေျပာတယ္။

"ပစၥဳပၸန္တည့္တယ္"ဆိုတာ -
ၾကားထဲမွာ
"ကိေလသာ" ခိုမသြားေအာင္
-ညပ္မသြားေအာင္ ရႈတာ။
အဲ့ဒီ အဆင့္ေရာက္သြားျပီဆိုရင္-
"ေရွ႕"ကျဖစ္တာ "ေနာက္"ကသိတယ္။

"မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး"ေျပာတဲ့…
"ေရွ႕က"ျဖစ္ပ်က္"-ေနာက္က "မဂ္"ဆိုတာ"
အဲ႔ဒါမ်ိဳးကို ဆိုလိုတာေပါ့။

【"ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ဆရာေတာ္ႀကီးေဒါက္တာ နႏၵမာလာဘိဝံသ"၏ "ဓမၼဗ်ဴ ဟာ အေမးအေျဖ" "မွ】

.
🌺သာယာခ်မ္​းေျမ့ၾကပါေစ🌺
🙏သစၥာနီ🙏
Credit original uploader