တန္ဖိုးရွိေသာ အသက္ႀကီးျခင္း
++++++++++++++++++++++++
မိမိကိုယ္ကို တကယ္ၾကည္ညိုေအာင္
ေနလိုသူမ်ားသည္ နံသာျဖဴပင္လို က်င့္ရမည္။
နံ႔သာျဖဴပင္သည္ အသက္ႀကီးလာေလေလ
ပိုျပီး ေမႊးလာေလ , ပိုျပီး အႏွစ္ျပည့္လာေလ ျဖစ္၏။
တဖန္ ထို႔ထက္ပို၍ အသက္ႀကီးလာေလ
ထို႔ထက္ပို၍ ေမႊးလာေလ , အႏွစ္ျပည့္လာေလ ပင္ ျဖစ္၏။
နံ႔သာျဖဴပင္သည္ နာျပီး ေသရေသာအခ်ိန္တြင္
အႏွစ္အျပည့္ဆံုး , အေမႊးဆံုးပင္ ျဖစ္၏။
ထို႔အတူ . . .
လူျဖစ္ေစ , ရဟန္းျဖစ္ေစ
အသက္ႀကီးလာသည္ႏွင့္အမ်ွ
သီလ , သမာဓိ , ပညာ ဟူေသာ အႏွစ္မ်ား
ပိုျပည့္လာသင့္၏။
အသက္ႀကီးလာျပီး
သီလ , သမာဓိ , ပညာ . . ဟူေသာ
သိကၡာသံုးပါး တိုးတက္မလာလ်ွင္
ထိုသူ၏ အသက္ႀကီးျခင္းသည္ တန္ဖိုးမရွိ။
ေသမလို႔ ႀကီးျခင္းသာ ျဖစ္၏။
နံ႔သာျဖဴလို ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမည္ဆိုလ်ွင္
တစ္ေယာက္တည္း တည့္ေအာင္ ေနသင့္၏။
တစ္ေယာက္တည္း ေနေသာ္လည္း
ေလာဘအာရံု , ေဒါသအာရံုမ်ားႏွင့္ ေနသူသည္
တစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ ရန္သူ ျဖစ္ေနသူဟု
ဆိုအပ္သည္။ တစ္ေယာက္တည္း တည့္ေအာင္ မေနသူဟု ဆိုအပ္သည္။
တစ္ေယာက္တည္း တည့္ေအာင္ ေနလိုလ်ွင္
စိတ္ကို ဘာဝနာတစ္ခုခု အျမဲပြား၍ ရွင္းသန္႔ ေနေအာင္ ထားရမည္။
ေတြးေတာလ်ွင္လည္း
လိုခ်င္စရာမ်ား , သူတပါး ပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးေၾကာင္းကို မေတြးရ။
ေပးကမ္းဖို႔ , သူတပါးအက်ိဳးေဆာင္ဖို႔
အေၾကာင္းအရာမ်ားကိုသာ ေတြးရ၏။
" ေမတၱာရွင္ ေရႊျပည္သာ "
Credit - ဓမၼႏွစ္သက္သူ။
No comments:
Post a Comment