လမ္းေကာင္း
=========
ဘ၀အတြက္ ခရီးတစ္ခုလိုပဲ သြားေနၾကတဲ့အခါ လမ္းဆိုး၊ လမ္းေကာင္းဆိုတာကေတာ့ ကိုယ့္အေပၚမွာ မူတည္သြားတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕က ေမြးကတည္းက လမ္းေကာင္းေလွ်ာက္ခြင့္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလမ္းေကာင္းကို မရိုမေသ ဖ်က္ဆီးပစ္တတ္ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ လမ္းေကာင္းကေန လမ္းဆိုးျဖစ္သြားတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕က ေမြးကတည္းက လမ္းဆိုးကိုပဲေလွ်ာက္ၾကရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ထားၿပီး အဲဒီလမ္းဆိုးကို ျပဳျပင္မြမ္းမံၿပီး လမ္းေကာင္းျဖစ္ေအာင္ျပဳျပင္ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ လမ္းေကာင္းကို တစ္သက္လံုးေလွ်ာက္ခြင့္ရသြားၾကတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ လမ္းေကာင္းေပၚက ေခ်ာ္က်တယ္။ ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္မီ သတိ၀င္တယ္။ သူ႕လမ္းကို သူျပန္ေဖာက္တယ္။ မွားဖူးတဲ့အတြက္ သတိပိုထားတယ္။ သင္ခန္းစာေတြယူၿပီး သူေလွ်ာက္တဲ့လမ္းကို ပိုဂရုစိုက္တယ္။ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ပိုေကာင္းမြန္ေအာင္ ျပင္ဆင္တယ္၊ မြမ္းမံတယ္၊ အသစ္ထြင္တယ္။ သူ႕ေလွ်ာက္တဲ့လမ္း သာယာမႈရွိေအာင္ အလွဆင္သင့္တာဆင္တယ္။ ေက်နပ္မႈေတြ၊ ပီတိေတြနဲ႔ ေနခြင့္ရတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕က လမ္းဆိုးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလမ္းဆိုးကို ျပဳျပင္ရမွန္းမသိဘူး။ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ပိုဆိုးလာတယ္။ ျပဳျပင္ဖို႔ေနေနသာသာ ခ်ိဳင့္ခြက္ကိုေတာင္ ေျမဖို႔ရမွန္းမသိဘူး။ ကိုယ္ေလွ်ာက္မဲ့လမ္းကိုေတာင္ သူမ်ားတက္ေလွ်ာက္မွာစိုးၿပီး အုတ္တစ္ခ်ပ္၊ သဲတစ္ပြင့္ေတာင္ မရင္းခ်င္ဘူး။ ေနာက္ဆံုး သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ ေခ်ာက္ထဲက်ၿပီး ဘ၀ဆံုးရတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕က သူေလွ်ာက္တဲ့လမ္း အႏၱရာယ္ပိုကင္းေအာင္၊ ပိုညီညာေအာင္ သတိနဲ႔လည္း ေစာင့္ၾကည့္ျပဳျပင္တယ္။ လမ္းကိုပို၍ပို၍ အဆင့္ျမင့္ေအာင္ တီထြင္စမ္းစစ္ၿပီး လိုတာမွန္သမွ်လုပ္တယ္။ အမ်ားကိုလည္း ေလွ်ာက္ေစတယ္။ သူ႕ေရာက္မဲ့ခရီးကို အမ်ားကိုလည္း ေရာက္ေစခ်င္တယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္အား၊ ဉာဏ္အား၊ ေငြအား၊ ေသြး၊ ေခၽြး အကုန္ေပးဆပ္ၿပီး အမ်ားကိုပါ ေလွ်ာက္လွမ္းေစတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕က သူ႕လမ္းသူေကာင္းေအာင္လုပ္တတ္ေပမဲ့ အမ်ားကို မေလွ်ာက္ေစခ်င္ဘူး။ ေလွ်ာက္သူကို ရန္ရွာတယ္။ ေလွ်ာက္သူကို တြန္းခ်တယ္။ သူ႕ခရီးေပါက္ဖို႔ တစ္ပါးသူကို ဖ်ားေယာင္းၿပီးကူတြဲခိုင္းတယ္၊ လမ္းကူေဖာက္ခိုင္းတယ္။ ပန္းတိုင္နားနီးေတာ့ တြဲေပးတဲ့သူ၊ ကူေဖာက္ေပးတဲ့သူကို ေခ်ာက္ထဲတြန္းခ်တယ္။ သူပါဟန္ခ်က္ပ်က္ၿပီး ပ်က္စီးရတယ္။
ဘုရားအစရွိေသာ သူေတာ္ေကာင္းႀကီးမ်ားသည္ မနာလိုမႈ အလ်ဥ္းမရွိ၊ လမ္းကို ကိုယ္တိုင္ေဖာက္၍ အမ်ားကိုေလွ်ာက္ေစတယ္။ လမ္းဆံုးေရာက္သည္အထိ ကူညီေဖးမေပးတယ္။ တြဲေခၚတယ္။ လမ္းမွာေမာရင္ အေမာေျပေအာင္ ႏွစ္သိမ့္ေပးတယ္။
သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္း လမ္းေကာင္းလည္းေဖာက္ႏိုင္၍ အမ်ားကိုလည္း လမ္းေကာင္းေရာက္ေအာင္ ကူညီေဖးမႏိုင္ၾကပါေစ။
အရွင္သုစိတၱ (ေမာ္ကၽြန္း) ဆရာေတာ္
No comments:
Post a Comment